Instrukcje dotyczące sadzenia kaliny jesienią dla początkujących ogrodników

Kalina (Viburnum) jest powszechnym i ukochanym przedstawicielem rodziny Adox w Rosji. Krzew ceniony za swój dekoracyjny wygląd i gorzkie owoce o właściwościach leczniczych.

Według doświadczonych ogrodników najlepszym czasem na sadzenie kaliny jest jesień. Jakie są jego zalety i cechy, powiemy dalej.

Cechy sadzenia kaliny jesienią

Większość odmian i odmian kaliny charakteryzuje się dobrą zimotrwalością i mrozoodpornością, dzięki czemu można je sadzić jesienią.

Młode sadzonki z łatwością zniosą pierwsze zimowanie i dadzą żywotne pędy wraz z nadejściem ciepłej pogody następnej wiosny.

Podstawowe zasady

Aby roślina się zakorzeniła, przestrzega się zaleceń:

• sadzenie przeprowadza się w okresie opadania liści przed pierwszymi przymrozkami - zwykle we wrześniu lub na samym początku października;
• temperatura powietrza musi przekraczać + 4 ° C, a gleby nie wolno zamarzać;
• do zimowania sadzonek stosuje się materiał pokrywający: trociny, pokrycia dachowe, torf;
• chociaż kalina nie boi się mrozu, preferowane są obszary chronione przed wiatrem;
• jeśli, według wstępnych prognoz, spodziewana jest ostra zima, preferowane jest sadzenie wiosenne.

Zalety i wady sadzenia jesienią

Sadząc i rozmnażając krzewy jesienią, ogrodnicy otrzymują następujące korzyści:

• latem gleba dobrze się nagrzewa i sprzyja tworzeniu się korzeni niż wiosną;
• gleba wokół rośliny pod wpływem jesiennych deszczy i opadów śniegu osadzi się, zagęści i ochroni roślinę przed zimnem;
• późną jesienią i zimą kochająca wilgoć kalina nie wymaga częstego podlewania;
• Zimowanie zapewnia odpoczynek niezbędny dla sadzonki, ale wiosną roślina zacznie aktywnie kiełkować.

Ze wszystkimi zaletami ta opcja lądowania ma również wady:

• w przypadku silnych mrozów sadzonka może umrzeć;
• Rośliny pozostawione bez opieki mogą być faworyzowane przez gryzonie.

Przygotowanie materiału do sadzenia

Wskazane jest kupowanie sadzonek z zamkniętym systemem korzeniowym - w doniczkach lub uprawianych w ziemi. Zapewnia to najlepszy współczynnik przeżycia i jakość rootowania. Zamknięte korzenie nie wysychają, a wegetatywne części takiej rośliny nie wymagają przycinania.

Zalecana wysokość sadzonek od 20 cm Liście i gałęzie sadzonki muszą być elastyczne.

Przed sadzeniem kalina jest dokładnie sprawdzana, za pomocą sekatora usuwa się wysuszone gałęzie i martwe korzenie. Doniczkę z rośliną moczy się w wodzie przez 30-60 minut, sadzonki z otwartymi korzeniami są trzymane w roztworze leku, aby poprawić tworzenie korzeni.

Gleba

Kalina woli:

• gleba obojętna lub lekko kwaśna (pH 5,5 do 6,5);
• grunty dobrze nawilżone, ale bez wody stojącej, wybiera zatem tereny z głęboko zakopanymi wodami gruntowymi (nie bliżej niż 1 m od powierzchni).

Gleba piaszczysta, torfowa i bielicowa nie nadaje się do uprawy kaliny. Krzew na takiej glebie najprawdopodobniej nie przyniesie owoców. Roślina potrzebuje również dobrze poświęconego obszaru, ale lepszy jest półcień.

Bezpośrednio przed sadzeniem sadzonki miejsce jest wykopywane i odchwaszczane. Lepiej odmówić wprowadzenia herbicydów - hamują one wzrost nie tylko chwastów, ale także sadzonek.

Nawozy mineralne lub organiczne stosuje się na słabą glebę na miesiąc przed sadzeniem. Tak więc do otworu do lądowania o wymiarach 60 × 60 × 50 cm potrzebujesz:

• 1 wiadro próchnicy lub torfu;
• 0,5 łyżki. siarczan potasu;
• 1 łyżka. superfosfat;
• 1 łyżka. mąka dolomitowa;
• 2 łyżki stołowe mocznik.

Ten „koktajl” miesza się z ziemią, wlewa do otworu w 2/3, na wierzch wylewa się 30-40 litrów wody.

Odniesienie. Inny wariant odżywczej mieszanki do sadzenia kaliny: 3 kg zgniłego obornika, 250 g popiołu i 10 g "Nitroammofoskiego" na 1 m² gleby.

Instrukcje dotyczące sadzenia kaliny

Postęp prac:

1. Otwory do sadzenia wykopuje się w odległości co najmniej 1,5 m od siebie.
2. Wykonaj otwory o głębokości 50 cm i szerokości 60 cm.
3. Dno wykopu jest wyłożone materiałem drenażowym - tłuczniem, łamaną cegłą itp.
4. Możliwe jest dodatkowe wprowadzenie 20-25 g "Nitroammofoskiego".
5. Sadzonkę umieszcza się pionowo w dołku, posypuje ziemią i ostrożnie ubija. Optymalna głębokość szyjki korzeniowej to 5-7 cm.
6. Wokół pnia rozprowadzana jest ściółka - trociny, torf, skoszona trawa lub suche liście. Ściółka umieszczana jest niedaleko pnia - nie spowoduje to gnicia sadzonki podczas długotrwałych jesiennych opadów.

Dalsza opieka

Regularna pielęgnacja kaliny obejmuje następujące czynności.

Cotygodniowe podlewanie

Jego liczebność zależy od wieku krzewu i warunków pogodowych sezonu. Zasadniczo glebę należy zwilżyć na głębokość 40 cm.

Podlewaj kalinę wieczorem, unikając długich przerw między zabiegami.

Top dressing

Stosuje się suche nawozy:

1. Pierwszy przeprowadzane na wiosennych pąkach lub podczas otwierania liści. Pod każdym krzakiem zrobić 1,5-2 łyżki. l. mocznik, równomiernie rozprowadzony po powierzchni, a następnie obficie podlewany.
2. Drugi - przed kwitnieniem kaliny. Musi zawierać potas. Na przykład 2 łyżki. l. siarczan potasu lub 500 ml popiołu drzewnego.
3. Trzeci - po wyblaknięciu rośliny. W tym okresie dobrze sprawdziły się złożone nawozy mineralne - „Nitroammofoska”, „Nitrofoska”. Norma to 2 łyżki. l. na krzaku.
4. Czwarty - podczas przygotowywania kaliny do zimowania. Odpowiedni jest roztwór superfosfatu i siarczanu potasu (2 łyżki stołowe na 10 litrów wody), a alternatywnie - ściółkowanie koła pnia warstwą obornika lub kompostu.

Inne czynności

Kalina potrzebuje również:

1. Okresowy rozwolnienie gleba i pielenie.
2. Ściółkowanie. Chroni system korzeniowy przed ekstremalnymi temperaturami i zapobiega chwastom. Do ściółki używa się kory drzewnej, wiórów lub torfu.
3. Zapobiegawczy rozpylający fungicydy na różne choroby i środki owadobójcze na szkodniki. Kalina najczęściej cierpi na mączniaka prawdziwego, plamistość ascochitous, szarą i zgniliznę owoców. Do szkodliwych szkodników zalicza się między innymi kalina, mszyca czarnolistna, robak kalina, muszka kalina i wiciokrzew, ćma zielonolistna.
4. Przycinanie. Odmładzanie i modelowanie przeprowadza się wczesną wiosną, zanim soki zaczną się poruszać. Sanitarne - jesienią, po opadnięciu korony, ale przed nadejściem mrozów.

Przy odpowiedniej pielęgnacji sadzenia krzew zacznie owocować przez 3-5 lat.

Powielanie i sadzenie kaliny jesienią

Możliwe jest rozmnażanie nasion i wegetatywne kaliny. Jednak wyhodowanie krzewu z nasion to długi, pracochłonny i często nieefektywny proces. Dlatego najczęściej rozmnaża się w sposób wegetatywny: przez podział, sadzonki, warstwy pionowe i poziome.

Według podziału

Dzielą głównie okazy cennych, obficie owocujących odmian kaliny. W tym celu roślina musi mieć dobrze rozwinięty korzeń z pąkami.

Wykopany krzak jest dokładnie badany, decydując, na ile części można go rozbić. Każdy z nich musi mieć dorosły pęd z kilkoma korzeniami. Następnie ostrym narzędziem (nożem, łopatą, siekierą) system korzeniowy jest ostrożnie przecinany, a nacięcia są traktowane węglem drzewnym.

Każda część jest sadzona w oddzielnym, wstępnie nawożonym dołku do sadzenia.

Sadzonki

Sadzonki zbierane są w okresie kwitnienia kaliny (czerwiec - początek lipca).Znakiem gotowości krzewu do podziału jest elastyczność jego pędów: jeśli gałąź jest zgięta, nie pęknie.

Procedura:

1. Środkowa część pędu o długości 10-12 cm jest cięta ukośnie, na sadzonkach powinny pozostać 2-3 węzły. Dolne liście są odcinane, a górne skracane o połowę.
2. Dolną część sadzonek przetrzymuje się w stymulatorze ukorzeniania i wzrostu (Kornevin, Heteroauxin itp.) Zgodnie z instrukcją przygotowania.
3. Przygotuj mieszaninę gleby złożoną z torfu i piasku rzecznego w stosunku 1: 1.
4. Sadzonki sadzi się w gotowej glebie pod kątem, ostrożnie pogłębiając. Pomiędzy spocznikami zachowana jest odległość co najmniej 5 cm.
5. Posadzone sadzonki przykrywa przezroczysta kopuła - duży szklany słoik przecięty plastikową butelką lub folią. Optymalna wilgotność w zaimprowizowanej „szklarni” wynosi 70-90%, więc rośliny spryskuje się czystą ciepłą wodą kilka razy dziennie.
6. Po 3 tygodniach sadzonki dadzą korzenie. Rośliny zaczynają twardnieć - kopuła jest codziennie usuwana na kilka godzin. Stopniowo wydłuża się czas przebywania na świeżym powietrzu, po czym schronienie zostaje całkowicie usunięte.
7. Na zimę sadzonki są usuwane w pomieszczeniu.
8. Wiosną codzienne utwardzanie powtarza się przez 2 tygodnie.
9. W otwartej glebie pędy sadzi się do uprawy według schematu 50 × 15 cm.
10. Sadzonki sadzi się na stałe, gdy w końcu staną się silniejsze i dorosną.

Warstwy

Najłatwiejszym i najskuteczniejszym sposobem rozmnażania kaliny jest stosowanie warstw pionowych.

Procedura przebiega w następujący sposób:

1. Po rozpoczęciu opadania liści u młodych okazów dolne gałęzie z 2-4 pąkami są skracane, a łodyga unosi się wysoko.
2. Wiosną z pąków uwięzionych pod ziemią wyrastają pędy. Kiedy dorastają 8-10 cm, ponowne hilling przeprowadza się na wysokość 4-5 cm.
3. Kiedy pędy osiągną 20-30 cm, wykopuje się wokół nich dziurę, aby można je było pociągnąć u podstawy drutem miedzianym. Następnie pędy są ponownie rozpędzane do 1/3 ich wysokości.
4. Po 2 tygodniach hilling powtarza się.
5. Następnej jesieni warstwy są wykopywane, odcinane od macierzystego krzewu i sadzone na stałe.

Hodowla z warstwami poziomymi jest możliwa:

1. Dwuletnią lub trzyletnią gałąź przycina się tak, aby pozostały na niej 2-4 pąki.
2. Rok później w tym miejscu powinien wyrosnąć nowy pęd. Ponownie skraca się go o 1/5, zagina do ziemi i umieszcza w przygotowanym wcześniej rowku o głębokości 5-6 cm, a pęd mocuje się za pomocą haczyków.
3. Gdy pędy wyrosłe z pąków osiągną wysokość 10-15 cm, rowek wypełnia się mieszaniną torfu z próchnicą, a sadzonki są zakopywane. Wierzchołki gałęzi powinny pozostać na powierzchni.
4. W sezonie letnim wykonywane są 2-3 hillingi.
5. Jesienią zakopany pęd jest odcinany od macierzystego krzewu, warstwy, które dały korzenie, są oddzielane od siebie i sadzone na stałe.

Cechy sadzenia jesienią, w zależności od regionu

W warunkach naturalnych kalina rośnie na terenie europejskiej części Rosji, Syberii, Azji Środkowej i Kaukazu. W bardziej północnych regionach z długimi zimami i zamarzniętą słabą glebą roślina nie zapuszcza dobrze korzeni.

Sadzenie jesienne w różnych regionach odbywa się z uwzględnieniem warunków pogodowych - sadzonka powinna znajdować się w glebie co najmniej 10 dni przed pierwszymi przymrozkami:

• Region Centralnej Czarnej Ziemi, Daleki Wschód - połowa września;
• Środkowy zespół to początek września;
• Ural i Syberia - koniec sierpnia - początek września.

W zależności od rodzaju kaliny

Wybierając odmiany do sadzenia jesienią, kierują się ich zdolnością do wytrzymania niskich temperatur. Prawie wszystkie odmiany kaliny, w tym ozdobne, tolerują mrozy do -10 ... -15 ° С. Jeśli jednak zimą w danym regionie występują silne mrozy, lepiej wybrać następujące typy:

1. Kalina czerwony (zwyczajny). Nazwa tradycyjnego krzewu pochodzi od szkarłatnego koloru pestkowca. Ciężkie zimy są dobrze tolerowane przez odmiany Shukshinskaya, Zarnitsa, Zakat, Maria, Ryabinushka, Vigorovskaya.
2. Kalina pomarszczony - zimozielony krzew o żółto-pomarańczowych kwiatach i czarnych drobnych owocach. Różni się wysoką odpornością na mróz i suszę.
3. Kalina arogancja ma owłosione liście i pnie, kremowobiałe kwiaty i czarne jagody. Odmiana Aureum jest mrozoodporna.

To interesujące:

Kiedy i jak sadzić wiciokrzew jesienią i jakich błędów unikać podczas sadzenia.

Jak prawidłowo sadzić maliny jesienią i dalej o nie dbać.

Sprawdzone sposoby przechowywania sadzonek winogron zimą i testowania ich przed sadzeniem.

Jak prawidłowo sadzić wiśnie jesienią.

Doświadczone porady ogrodnicze

Ogrodnicy z dużym doświadczeniem w uprawie kaliny dokonali ciekawych obserwacji:

• na krzaku rosnącym w zacienionym obszarze szkodniki osiedlają się znacznie rzadziej;
• w przypadku kaliny ważne jest, aby woda nie zatrzymywała się w glebie;
• aby poprawić zapylanie, lepiej sadzić kilka krzewów kaliny co 3-4 m;
• sadzenie kaliny na obszarach górskich pomaga wzmocnić glebę.

Wniosek

Kalina stanie się prawdziwą ozdobą działki ogrodowej. Sadzenie jesienią jedną z metod wegetatywnych - dzielenie, cięcie lub nawarstwianie - zapewnia dobrą przeżywalność krzewu i jego owocowanie po około 3-5 latach od momentu, gdy sadzonka ma pędy.