Wczesna odmiana ziemniaków stołowych "Tiras" ukraińskiej selekcji

Ziemniaki są źródłem kwasu askorbinowego, witamin B1, B, beta-karotenu, fosforu i innych pierwiastków śladowych. Dietetycy zdecydowanie zalecają włączenie go do diety bez obawy o dodatkowe kilogramy: przy umiarkowanym i zbilansowanym spożyciu nie pojawią się.

Wśród całej gamy odmian i mieszańców na czele stoi odmiana od ukraińskich hodowców o nazwie Tiras. Kultura zaskakuje wysoką produktywnością i dużymi bulwami, nadającymi się do uprawy na sprzedaż i do własnego spożycia.

Opis odmiany i historii pochodzenia

Tiras - ukraińska odmiana stołowa wczesnych ziemniaków dojrzewających... Został opracowany przez biologów z Poleskiej Stacji Doświadczalnej im Zasukhin z Instytutu Uprawy Ziemniaków NAAS na początku XXI wieku.

Roślina charakteryzuje się tolerancją na suszę i nadaje się do uprawy we wszystkich regionach Rosji, na każdym typie gleby. Z zastrzeżeniem zasad techniki rolniczej w regionach południowych, daje dwa plony w sezonie.

Charakterystyczną cechą odmiany jest szybkie tworzenie bulw, wyrównany, prawie idealny kształt.

Charakterystykę roślin i plonów przedstawiono w tabeli.

Rada. Aby określić kulinarny rodzaj potrawy, pokrój ziemniaka na pół i potrzyj plasterki. Jeśli na powierzchni pojawią się kropelki wody, to masz przed sobą typ A, jeśli połówki się sklejają - typ C lub D (z dużą zawartością skrobi).

Jak uprawiać ziemniaki na miejscu

Kultura jest absolutnie mało wymagająca dla rodzaju gleby i rośnie w wielu regionach Rosji - nawet na obszarach ubogich w składniki odżywcze. Ziemniaki dobrze radzą sobie w regionach gorących i suchych.

Technologia rolnicza odmiany jest prosta, nie wymaga specjalnego podejścia, ale zaleca się przestrzeganie pewnych zasad w celu uzyskania doskonałej jakości. Opieka obejmuje umiarkowane podlewanie, spulchnianie, pielenie i pielenie legowisk, karmienie oraz zabiegi profilaktyczne przeciwko szkodnikom i chorobom.

Czas, schemat i zasady lądowania

Materiał siewny do sadzenia przygotowuje się jesienią. Wybierz bulwy średniej wielkości, bez uszkodzeń i oznak próchnicy. Wiosną nasiona są ponownie sortowane i wyjmowane z piwnicy do jasnego pomieszczenia o temperaturze powietrza + 14-15 ° C, rozłożone na płaskiej powierzchni do kiełkowania. Procedura jest przeprowadzana 20-25 dni przed sadzeniem. W tym okresie na bulwach pojawią się sadzonki.

Aby zapobiec rozwojowi chorób zakaźnych, nasiona dezynfekuje się w różowym roztworze nadmanganianu potasu, „fitosporyny” lub siarczanu miedzi.

Miejsce zasiewa się pszenicą, łubinem, żytem, ​​lnem, gorczycą przed sadzeniem, a miesiąc później jest koszone i zakopywane w ziemi. Rośliny obornika zielonego kompensują niedobór składników odżywczych, zapobiegają rozwojowi grzybów i bakterii.

Sadzenie przeprowadza się na początku maja w glebie ogrzanej do temperatury co najmniej + 6 ° C. Na miejscu powstają doły o głębokości 8-10 cm, w odstępie 30-35 cm. Do każdego wlewa się 150-200 g popiołu, 30 g superfosfatu. Rozstaw rzędów - 65-70 cm. Duże bulwy są cięte na dwie części, przetwarzając je popiołem.

To interesujące:

Czy ziemniaki powodują gazy i dlaczego puchnie od niego żołądek?

Najskuteczniejsze przepisy na maseczki ziemniaczane na oczy.

Opieka

Podstawowe techniki techniki rolniczej to:

1. Zgodność z płodozmianem. Nie zaleca się uprawiania kultury przez kilka lat z rzędu w jednym miejscu. Optymalne jest użycie łóżek, na których wcześniej rosła kapusta, fasola, groch, a nie sadzenie ziemniaków obok pomidorów z powodu powszechnych chorób i szkodników.
2. Umiarkowane podlewanie. Najlepszym sposobem kontrolowania poziomu wilgoci jest zainstalowanie systemu kroplowego. Przy ręcznym podlewaniu brane są pod uwagę warunki pogodowe: przy umiarkowanych temperaturach powietrza wystarczy raz w tygodniu, w okresie suszy częstotliwość zwiększa się nawet 2-3 razy. Ważne jest, aby nie przepełniać krzaków, w przeciwnym razie bulwy będą zbyt wodniste i stracą swój smak.
3. Rozwolnienie. Procedura jest przeprowadzana po każdym podlewaniu, unikając tworzenia twardej skorupy ziemnej.
4. Hilling. Ważna zasada pielęgnacji ziemniaków, która pozwala jednocześnie usuwać chwasty i nasycać system korzeniowy tlenem. Po raz pierwszy krzewy są sadzone 2-3 tygodnie po posadzeniu, ponownie po kwitnieniu.
5. Bielenie. Zabieg przeprowadza się na obszarach przekraczających trzysta części. Brona jest zawieszona na traktorze lub ciągniku prowadzącym, którego zęby wyrywają chwasty z gleby i głęboko spulchniają glebę.
6. Nawóz. Odmiana Tiras nie jest mało wymagająca pod względem składu gleby, ale jednocześnie pozytywnie reaguje na nawozy organiczno-mineralne, zwiększając produktywność. Przed sadzeniem do ziemi wprowadza się roztwór obornika kurzego (1 łyżka. Suchego obornika na 10 l wody), po kwitnieniu krzewy są traktowane opatrunkami dolistnymi (2 g humatu sodu na 10 l, 200 g mocznika, 10 g kwasu borowego na 10 l) ...

Odniesienie. Ziemniaki mają jedną cechę - wchłaniają substancje z sosów korzeniowych tylko w 50% i aktywnie wchłaniają minerały podczas spryskiwania zieleni.

Niuanse narastających i możliwych trudności

Trudności w uprawie ziemniaków Tiras są rzadkie, nawet dla początkujących. Aby zwiększyć plony i chronić bulwy przed degeneracją, która jest charakterystyczna dla wielu upraw rozmnażanych przez wegetację, doświadczeni rolnicy zalecają zakup nasion od zaufanych sprzedawców i terminową wymianę materiału.

Odmiana wykazuje taką samą produktywność zarówno przy tradycyjnej technologii uprawy, jak i autorskim sposobie uprawy.

Metoda Igora Lyadova polega na sadzeniu bulw w zamkniętych łóżkach i oszczędza dużo czasu i wysiłku przy wychodzeniu. Na miejscu instaluje się skrzynki z ziemią w kierunku z północy na południe. Do produkcji używaj drewnianych patyczków, desek, cegieł. Wysokość boków 20 cm, szerokość 1,1 m. Dno wyłożone słomą, trawą, sianem, suchymi liśćmi, tekturą lub papierem. Kompost układa się na wierzchu, miesza z glebą.

Przed sadzeniem gleba jest poluzowana, dziury są formowane w dwóch rzędach o głębokości 10-15 cm i odstępie 30-40 cm, a następnie wykonuje się otwory w odległości 0,3-0,4 m, tuby są uszczelniane w szachownicę, posypane popiołem, pokruszoną skorupką jajka na wierzchu i przykryj ziemią. Po pojawieniu się krzewów przeprowadza się pielenie, a łóżka ściółkuje się słomą. Dalsza pielęgnacja nie różni się od tradycyjnej.

Choroby i szkodniki

Kultura charakteryzuje się średnią odpornością na zarazę wierzchołkową i bulw, jest odporna na parch pospolity, raka, nicienie i wirus zwijania liści.

Objawy zarazy:

• ciemne i zwinięte liście;
• biały kwiat na plecach;
• ciemne plamy na ziemniakach.

Środki zapobiegawcze:

• płodozmian;
• zgodność z lukami między krzakami;
• wybór lokalizacji od strony południowej;
• namaczanie bulw „Immunocytofit” przed sadzeniem;
• zbiór ziemniaków przy suchej i słonecznej pogodzie;
• nakładanie opatrunków z potasem i fosforem;
• kontrola azotu w glebie;
• traktowanie krzewów 1% roztworem płynu Bordeaux, siarczanu miedzi (20 g / 10 l), czyli „Jedwab” lub „Krezatsin”.

Leczenie:

• przed kwitnieniem - zabieg Ridomil Gold MC, Oxyhom (2 razy co 10 dni);
• po kwitnieniu - zabieg "Bravo" co 10 dni;
• przed zbiorami - jednorazowe oprysk preparatem „Alufit”.

Następujące metody są skuteczne przeciwko stonki ziemniaczanej:

1. Przetwarzanie rano popiołem brzozowym na liściach wilgotnych od rosy lub deszczu (10 kg na 100 m2). Larwy i dorosłe osobniki giną w ciągu 48 godzin.
2. Napar z kory białej akacji. 1 kg suchego surowca zalać 10 litrami wody, pozostawić na 3-4 dni, przecedzić i przetworzyć krzewy.
3. Glistnik. 10-litrowe wiadro napełnij do połowy świeżą trawą, dodaj wodę i podgrzej na małym ogniu. Gotować przez 20 minut, ostudzić i rozcieńczyć wodą w stosunku 1:20.
4. Mniszek lekarski. 200 g zieleni mniszka lekarskiego z kwiatami, 200 g skrzypu polnego zalać 10 litrami wody, gotować 20 minut, ostudzić i rozcieńczyć wodą w stosunku 1: 5.

Zbieranie, przechowywanie i wykorzystanie uprawy

Pierwsze kopanie przeprowadza się po 40 dniach. Sadzone na początku maja młode ziemniaki zbierane są na początku czerwca.

Ziemniaki wykopuje się w suchą, słoneczną pogodę, sortuje, układa w ciemnym pomieszczeniu na 3-4 dni do wyschnięcia. Następnie bulwy są rozprowadzane w drewnianych pudełkach lub torbach i przechowywane w chłodnym miejscu. Uprawa jest przechowywana z burakami, układając je na wierzchu. Pochłania wilgoć, zapobiegając gniciu.

W warunkach mieszkania miejskiego do przechowywania służy balkon lub loggia z przeszkleniami. Ziemniaki są umieszczane w podwójnych pudełkach, wkładane do siebie jak lalka lęgowa. Dolna szuflada musi mieć większą średnicę. Przestrzeń wypełnia się pianką lub trocinami.

W sprzedaży są piwnice balkonowe, jak duże plecaki... Mogą pomieścić 1-3 worki ziemniaków i wytrzymują temperaturę powietrza do -40 ° C. Działają z sieci, zużywając od 120 do 240 watów.

Bulwy są okresowo sortowane, całkowicie wyciągane z toreb i pudeł. Zgniłe, z zieloną skórą i zmianami są wyrzucane.

Ziemniaki Tiras są bardziej odpowiednie do tłuczonych ziemniaków. Ze względu na wysoką zawartość skrobi (14-16%) owoce szybko gotują się w wodzie. W przypadku sałatek lepiej jest gotować na parze ziemniaki. Według opinii konsumentów produkt szybko rozpada się podczas smażenia.

Zalety i wady

Zalety:

• atrakcyjna prezentacja;
• utrzymanie jakości;
• możliwość transportu na duże odległości;
• polubowne dojrzewanie;
• możliwość zbioru dwa razy w sezonie;
• świetny gust;
• Oporność na choroby;
• wysoka wydajność;
• wielkoowocowe.

Wada - ziemniaki szybko gotuje się w wodzie, więc nie nadają się do robienia zup i gulaszu.

Recenzje rolników

Recenzje odmiany Tiras są w większości pozytywne, ale są też negatywne recenzje od tych, którzy nie lubili smaku i ograniczonego zastosowania w kuchni.

Alexander, Rossosh: „Tiras to wspaniała, owocna odmiana ukraińskiej selekcji. Bulwy czasami osiągają takie rozmiary, że przypominają małe melony. Z jednego krzewu można zebrać około 12 różowych bulw. Skóra jest gładka, z małymi oczami. Rośliny kwitną pięknymi czerwono-fioletowymi kwiatami. Przede wszystkim kupujący zwracają uwagę na te ziemniaki, a towary są sprzedawane tak szybko, jak to możliwe ”.

Inna, Roslavl: „Ile pochwalnych odów słyszałem o tej odmianie, więc postanowiłem posadzić kilka krzewów w kraju. Tak, jego plon jest wysoki, bulwy są duże, równe, piękne, są przechowywane przez długi czas. Ale nie podobał mi się ten smak, zwłaszcza że ziemniaki szybko się gotują, można je stosować tylko na puree ziemniaczanym ”.

Pavel Lgov: „Hoduję Tiras już od dłuższego czasu i nie znam smutku. Wynik jest taki sam z roku na rok, ale wymaga to terminowej wymiany nasion. Miąższ jest biały z dużą zawartością skrobi i doskonałym smakiem. Bulwy są przechowywane w piwnicy do następnego sezonu, nie gniją ani nie kiełkują ”.

Przeczytaj także:

Średnio wczesny ziemniak stołowy "Romano" od holenderskich hodowców.

Wyjątkowe w wyglądzie i wyśmienite w smaku ziemniaki Picasso z Holandii.

Wczesna niewymiarowa odmiana ziemniaków Juvel z Niemiec.

Wniosek

Ziemniaki Tiras są uważane za jedną z najlepszych odmian stołowych do uprawy na skalę przemysłową. Kultura charakteryzuje się bezpretensjonalnością wobec warunków wzrostu i składu gleby, odpornością na choroby i bezpretensjonalną opieką. Nawet przy uprawie na ubogich glebach można uzyskać obfite zbiory.

Wysoka zawartość skrobi (14-16%) pozwala ugotować smaczne, puszyste puree ziemniaczane z bulw, ale produkt nie nadaje się do smażenia, duszenia i gotowania. Ziemniaki zimują w chłodnym miejscu do następnego sezonu przy minimalnych stratach.