Pomidorowa "japońska trufla", idealna do konserwacji i nie kapryśna w pielęgnacji: recenzje, zdjęcia i rosnące tajemnice

Odmiana pomidora Japońska trufla według zdjęcia i opisu przypomina grzyb o tej samej nazwie lub słodycze truflowe, nie tylko pod względem kształtu, ale także słodkiego smaku. Wyjątkowość tej odmiany polega na kolorystyce, która potrafi urzekać różnorodnością odcieni.

Z takiej palety każdy ogród zamieni się w prawdziwy ogród kwiatowy! Nietuzinkowe pomidory ozdobią każde letnie danie i zimowe przetwory, prezentując się elegancko w szklanych słoikach.

Charakterystyka i opis odmiany

Ten pomidor obejmuje całą serię odmian, składającą się z pięciu podgatunków. Liczne recenzje wskazują jedynie na zmianę smaku i koloru dojrzałych warzyw. Technologia rolnicza we wszystkich pięciu podgatunkach pozostaje niezmieniona.

Paleta podgatunków

Zapoznajmy się z istniejącymi podgatunkami odmiany japońskiej. Jak wspomniano powyżej, główną różnicą między kulturą jest kolor owoców.

Zalety i wady są takie same dla wszystkich typów:

1. Czerwony. Spośród wszystkich podgatunków najczęstszy typ. Dojrzałe warzywa doskonale sprawdzają się w letnich sałatkach, gulaszach warzywnych i pierwszych daniach. Nie tracą smaku w konfiturach i marynatach. Warzywa mają słodki smak. Wyróżnia je długotrwałe przechowywanie i dobra przenośność.
2. Różowy.Charakterystyka i recenzje wskazują, że jest mniej popytem wśród ogrodników ze względu na średnią wydajność. Ale średni wynik rekompensuje doskonały smak dojrzałych owoców, bogaty, słodki, bez kwaśności. Wiele osób odnajduje w smaku nuty owocowe.
3. Czarny.Swoim kolorem pomidory przypominają kolor ciemnej czekolady. Podgatunek jest interesujący do przygotowania zimowego: pikle, solenie, konserwacja. Posiada wysokie tempo owocowania i przyjemny smak dojrzałych warzyw. Główną wadą jest krótki okres przydatności do spożycia.
4. Pomarańczowy.Ze względu na wysoką zawartość cukru smak można przypisać owocowym. Kolor nietypowy dla pomidora, głęboki pomarańczowy, bardziej aksamitny niż błyszczący. Przypomina zamarzniętą kroplę ognistej lawy.
5. Złoto. Kolor warzyw jest intensywnie żółty, kolor jasnego słońca. Smak zbliżony do podgatunku pomarańczy, wyraźnie słodki ze względu na zwiększoną ilość cukru. Tempo owocowania zależy od warunków wzrostu.

Na zdjęciach przedstawiciele gatunku japońskiego.

Cechy charakterystyczne

Krzak nieokreślony, wysokość - 1,5-2 m, łodyga nie jest wystarczająco mocna, liście średnie, liście małe. Kwiatostany są proste, fioletowe, rosnące w gronach. Łodyga tworzy do 5 owocujących gałęzi; każdy pędzel rodzi 5-6 owoców.

Plon jest wysoki, z 1 sadzonki zbiera się 3 kg owoców, pod warunkiem, że nie posadzi się więcej niż 4 rośliny na 1 m2. m.

Gatunki w połowie sezonu, od sadzenia do pełnego dojrzewania mijają 110-120 dni.

Kultura jest wysoce odporna na główne choroby rodziny psiankowatych. Polecana do uprawy w otwartym terenie iw warunkach szklarniowych.

Nieokreślony typ oznacza obowiązkową podwiązkę: jeśli tak się nie stanie, wysoka łodyga nie utrzyma ciężaru owocujących gałęzi i pęknie. Oprócz podwiązki rośliny wymagają regularnego szczypania. Nieusunięcie szybko rosnących młodych pędów spowoduje zgrubienie nasadzeń.

Charakterystyka owoców

Średnia waga owocu to 150-180 g, kształt nietypowy, gruszkowaty, zaokrąglony, zwężony ku górze. Smak doskonały, słodki, z domieszką nut owocowych, można przypisać deserowi. Miąższ jest gęsty, soczysty. Skórka jest mocna, nie pęka.

Dzięki mocnej skórce pomidory mogą wytrzymać długotrwałe przechowywanie bez utraty wyglądu, można je transportować na dowolne odległości.

Jak uprawiać sadzonki

Wysiew nasion na sadzonki rozpoczyna się 2 miesiące przed sadzeniem w ziemi. Nasiona przed wysianiem podlegają obowiązkowej obróbce.

Przygotowanie nasion

Nasiona układa się na stole i po kolei dokładnie bada pod kątem widocznych uszkodzeń. Aby przetestować pustkę, nasiona umieszcza się w roztworze soli na 10 minut. Te, które wypłyną na powierzchnię, są usuwane, resztę myje się bieżącą wodą.

Odniesienie. Roztwór soli przygotowuje się z 1 łyżeczki soli i szklanki wody.

Następnie ziarna dezynfekuje się w słabym roztworze nadmanganianu potasu przez 20 minut. Ta niezbędna procedura prowadzi do dalszego zdrowego wzrostu. sadzonki... Po dezynfekcji nasiona myje się bieżącą wodą.

Aby poprawić kiełkowanie, nasiona moczy się w stymulatorze wzrostu przez 10-12 godzin. Najczęściej używanymi lekami są „Cyrkon” i „Kornevin”.

Pojemność i gleba

Glebę przygotowuje się z ziemi darniowej, próchnicy i przemytego piasku rzecznego w stosunku 2: 2: 1. Wszystkie składniki są dokładnie wymieszane, a powstałą mieszaninę rozlewa się gorącym roztworem fioletowego nadmanganianu potasu. Ta technika dezynfekuje glebę, niszcząc patogeny, które mogą spowodować nieodwracalne szkody dla nasadzeń.

Odniesienie. Ziemię sodową wyróżnia porowatość i bogaty skład składników pokarmowych.

Zdezynfekowaną glebę układa się w pojemnikach do sadzenia, na dnie których wcześniej wykonuje się małe otwory drenażowe, aby odprowadzić nadmiar wilgoci.

Umieszczone we wspólnym drewnianym pudełku lub pojedynczych pojemnikach: kubki plastikowe lub torfowe. Kubki torfowe są najwygodniejszym pojemnikiem do hodowli sadzonek, ponieważ roślin nie trzeba zanurzać i przesadzać: umieszcza się je w ziemi razem z pojemnikami z torfem, które stopniowo rozpuszczają się w ziemi.

Lądowanie

Nasiona wysiewa się na głębokość 1,5 cm w odległości 3 cm od siebie, na wierzchu posypuje ziemią, lekko zwilża ciepłą, osiadłą wodą i przykrywa folią, aby uzyskać efekt cieplarniany. Pojemniki do sadzenia pozostawia się w pomieszczeniu o temperaturze co najmniej 20 ° C. Materiał siewny kiełkuje w niższych temperaturach, ale sadzonki pojawią się później.

Pielęgnacja sadzonek

Kiedy pojawiają się sadzonki, folia jest usuwana, a pojemniki są przestawiane na parapecie, ale nie na bezpośrednim świetle słonecznym. Godziny dzienne powinny wynosić co najmniej 13 godzin. W przypadku braku światła dziennego świecą się świetlówki.

Zalej lekko ciepłą, osiadłą wodą wzdłuż krawędzi pokoju dziecinnego zwykłą łyżką stołową. Po podlaniu gleba jest delikatnie poluzowana, nie dotykając młodych korzeni. Stan gleby musi być stale monitorowany, nie pozwalając jej wyschnąć. Ale podlewanie również nie jest zalecane, ponieważ nieuformowane korzenie mogą gnić.

Kiedy pojawiają się 2 prawdziwe liście, sadzonki nurkują, umieszczając je w oddzielnych pojemnikach. Podczas zbioru wykorzystywane są słabe rośliny, pozostawiając tylko mocne i zdrowe krzewy.

Na 2 tygodnie przed sadzeniem sadzonki zaczynają twardnieć, wyprowadzając je na zewnątrz w ciągu dnia na 1 godzinę. Stopniowo odstęp ten wydłuża się do 10 godzin, a nocną temperaturę w pomieszczeniu, w którym przenoszone są sadzonki, obniża się do 13 ° C.

Ważny! Na tydzień przed przesadzeniem sadzonki są karmione pełnym kompleksem nawozów mineralnych z przewagą potasu i fosforu.

Jak uprawiać pomidory

Po 2 miesiącach sadzonki są gotowe do przesadzenia w ziemię. Jeśli do tego czasu temperatura gleby spadnie poniżej 15 ° C, sadzenie sadzonek należy odłożyć. Zimna ziemia będzie miała szkodliwy wpływ na korzenie młodych roślin.

Lądowanie

Glebę przygotowuje się jesienią, wykopując i stosując nawozy mineralne. Wiosną ponownie go wykopują, a na tydzień przed zejściem na ląd dziury są głębokie na 15-20 cm.

Przeszczepiane rano, wieczorem lub w pochmurny dzień. Takie warunki są niezbędne do szybszej adaptacji do nowych warunków. Po przeszczepie dziury zagęszcza się, podlewa ciepłą wodą i pozostawia na 7-9 dni do przyzwyczajenia się do nowych warunków.

Wzór sadzenia: 50 cm - odstęp między roślinami, 50 cm między rzędami. Na 1 mkw. m umieścić nie więcej niż 4 rośliny.

Dalsza opieka

Regularne podlewanie ustawia się nie więcej niż 2 razy w tygodniu. Podlewane umiarkowanie, ściśle u nasady, ciepłą, osiadłą wodą. Zimna woda do wody niepożądane. W celu osadzenia i ogrzewania wodę wlewa się wcześniej do dużych pojemników, które są instalowane na miejscu specjalnie do tych celów.

Po podlaniu gleba jest poluzowana, a chwasty usuwa się wraz z korzeniami. Aby zatrzymać wilgoć, łóżka są ściółkowane słomą lub torfem. Jest to szczególnie pomocne w suche dni z silnym parowaniem.

Kultura jest karmiona trzykrotnie w ciągu całego sezonu wegetacyjnego. Nawozy lub materia organiczna są używane jako opatrunek wierzchni. Jako materię organiczną stosuje się napar z dziewanny lub ptasich odchodów w stosunku 1:15. Pierwszy opatrunek górny nakłada się w okresie kwitnienia, drugi - podczas tworzenia się jajników, trzeci - w okresie owocowania. W tym czasie dodawane są substancje potasu, aby przyspieszyć dojrzewanie owoców.

Cechy opieki i możliwe trudności

Wysokie krzewy podlegają obowiązkowej podwiązce. Gałęzie owocujące są tak ciężkie, że pękają. W przypadku naruszenia integralności rośliny przepływ składników odżywczych nie jest w pełni zapewniony. Z tego powodu złamane ręce nie zapewniają wystarczającego odżywiania rozwijającym się owocom i przestają się rozwijać.

Aby naprawić rośliny, obok każdego krzaka instaluje się drewniany lub metalowy wspornik, do którego przywiązane są łodyga i gałęzie rośliny. Luźna, słaba łodyga może zostać uszkodzona przez wiatr i deszcz.

Oprócz podwiązki na szczególną uwagę zasługuje szczypiący. Młode pędy pojawiają się szybko, a jeśli nie pozbędziesz się ich na czas, doprowadzi to do zgrubienia nasadzeń. Kultura składa się z 1, 2 lub 3 łodyg. Tworząc w 2 łodygi, jeden pasierb pozostaje pod pierwszym pędzlem kwiatowym, gdy roślina jest trzymana w 3 łodygach - 2 pasierbach: pod pierwszym i nad pierwszym pędzlem kwiatowym.

Choroby i szkodniki

Kultura stała się odporna na niebezpieczne choroby grzybowe, dlatego wystarczą podstawowe środki zapobiegawcze, aby krzewy były zdrowe przez cały sezon wegetacyjny. Zapobieganie obejmuje okresowe poluzowanie, umiarkowane podlewanie, ściółkowanie łóżek. Kultura nie lubi zimnej wody, dlatego należy ją podlewać tylko ciepłą i osiadłą wodą.

Spośród owadów najbardziej niebezpieczne są mszyce i stonka ziemniaczana. Niestety pozbycie się stonki ziemniaczanej nie jest łatwe. Dlatego szczególnie ważne jest, aby nie wpuszczać go do łóżek i nie pozwalać mu się rozmnażać. Wymaga to codziennej kontroli każdego krzewu pod kątem obecności samego szkodnika i jego larw, które są równie niebezpieczne jak dorosłe osobniki. Chrząszcz jest zbierany ręcznie i spalany w szklanych słoikach. Przy dużym jego nagromadzeniu użyj leku „Prestige”.

Mszyce usuwa się za pomocą roztworu mydła, który służy do leczenia łodyg roślin. Roztwór przygotowuje się rozpuszczając 1 sztukę mydła do prania w 1 wiadrze wody.

Niuanse dla warunków otwartych i szklarniowych

Rośliny szklarniowe dają dużo większe plony niż krzewy zewnętrzne. W szklarni z 1 sadzonki zbiera się do 4 kg. Ale w warunkach szklarniowych wzrost krzewów osiąga 2 m, czyli jest zauważalnie wyższy niż w otwartych łóżkach. Dlatego wierzchołki roślin są uszczypnięte, co ogranicza dalszy wzrost.

Regularna wentylacja chronionych konstrukcji zapobiega namnażaniu się zarodników grzybów i atakowi głównego szkodnika cieplarnianego - przędziorka. Świeże powietrze niszczy siedlisko pasożyta.

Wszystkie dolne liście należy bezwzględnie usunąć, w przeciwnym razie przy stałym kontakcie z mokrymi łóżkami mogą gnić i powodować rozprzestrzenianie się wielu infekcji grzybiczych.

Podczas owocowania pozostawia się 3 szczotki do pełnego dojrzewania, resztę owoców zrywa się wcześniej i pozostawia do dojrzewania w temperaturze pokojowej. W ten sposób owocujące gałęzie są rozładowywane, a pozostające na nich warzywa szybciej dojrzewają.

Zbiór i stosowanie upraw

Zbiór warzyw rozpoczyna się w czerwcu - na początku lipca. Aby przygotować świeże sałatki późną jesienią, połowę warzyw usuwa się na zielono, pozostawiając do samodzielnego dojrzewania. Smak takich pomidorów nie różni się od tych, które dojrzewały w łóżkach. Zielone owoce usuwa się szczotkami, odciążając w ten sposób krzew. Warzywa ze względu na doskonałą jakość przechowywania mogą być przechowywane do końca listopada w chłodnym pomieszczeniu w temperaturze nie wyższej niż 5 ° C.

Przeznaczenie warzyw jest uniwersalne: stosuje się je do świeżych potraw, konserw, marynat i solenie... Dozwolone również w przypadku produktów pomidorowych: adżika, sok, pasta, keczup.

Zalety i wady

Odmiana ma wiele pozytywnych cech:

• dostosowanie do warunków atmosferycznych;
• bezpretensjonalna opieka;
• możliwość rozmnażania we wszystkich regionach;
• wysoka odporność na choroby;
• wysoka szybkość owocowania;
• doskonały smak;
• różnorodność podgatunków;
• samo dojrzewanie;
• długotrwałe przechowywanie;
• transport na dowolną odległość;
• wszechstronność w gotowaniu.

Z niedociągnięć wyróżnia się obowiązkową podwiązkę i regularne szczypanie. Ale te wady można przypisać warunkowi, ponieważ nie ma nic skomplikowanego w tych procedurach.

Recenzje rolników

Pozytywne oceny ogrodników wynikają nie tylko z przepychu kolorów, ale także z doskonałego smaku pomidorów. Opinie niektórych ogrodników:

Tamara, Stary Oskol: „W ramach eksperymentu zasiałem kilka nasion wszystkich kolorów. Wzniosło się wszystkie pięć podgatunków. A w okresie sadzenia i na otwartym polu krzewy były zdrowe przez cały sezon. Najbardziej neutralny był czerwony pomidor. Reszta miała już swoje własne cechy smakowe. Natychmiast włożyła cały plon w kulinarne arcydzieła ”.

Victoria, Woroneż: „Odmiana zainteresowała mnie tylko ze względu na ciekawy kolor. Wybrałem dla siebie wersję czarną, jako najbardziej niezwykłą. Pierwsze owoce nie były długie. Byłem mile zaskoczony nie tylko cenionym przez gości kolorem, ale także smakiem. Jędrny miąższ jest słodki i aromatyczny. Jestem bardzo zadowolony z tego znaleziska pomidorów ”.

Wniosek

Niezwykła kultura z pewnością zakorzeniła się w rosyjskich łóżkach dzięki palecie kolorów i estetycznej przyjemności. Pomidorowa japońska trufla z prostą technologią rolniczą, wysoką wydajnością i silną odpornością na choroby to doskonała opcja dla miłośników egzotyki w zwykłych łóżkach ogrodowych.

Do wyhodowania takiego cudu wystarczy kilka dodatkowych opatrunków i regularne podlewanie. W dowód wdzięczności kultura obdarzy Cię wyjątkowymi egzotycznymi warzywami.