Przegląd odmiany papryki Novogogoshary: recenzje rolników, zalety i wady, niuanse uprawy

Miłośnicy pieprzu szczególnie cenią odmiany o słodkim i soczystym miąższu. Do takich papryczek należy odmiana Nowogogoszary, charakteryzująca się dużymi i mięsistymi owocami o przyjemnym miodowym smaku. Ma wiele zalet, nadaje się do uprawy w otwartym i chronionym terenie, a sadzenie i pielęgnacja poradzi sobie nawet początkujący ogrodnik.

Co to za pieprz

Grupa odmian papryki Gogoshara o owocach dyniowych została wyhodowana przez pracowników Instytutu Badawczego Mołdawii. Odmiana Nowogogoszary jest jego modyfikacją, ale pod wieloma względami jest podobna do swoich poprzedników.

Charakterystyka i opis odmiany

W połowie sezonu bardzo plenna odmiana Novogogoshary - wyjątkowy przedstawiciel rodziny Solanaceae. Należy do standardowych warzyw warzywnych o zwartym systemie korzeniowym, posiada soczyste owoce, które dojrzewają 109-113 dni.

Dojrzałe owoce nadają się nie tylko do świeżego spożycia, ale także do gotowania różnych potraw, farszów, całych owoców konserwowanie.

odniesienie! W południowych regionach papryka nowogogoszarska jest często uprawiana na zewnątrz. Na północnych szerokościach geograficznych odmiana aktywnie owocuje wyłącznie w warunkach szklarniowych lub szklarniowych.

Cechy charakterystyczne

Główne cechy wyróżniające odmiany nowogogoskiej:

• duże owoce w kształcie dyni;
• brak goryczy w miąższu;
• półrozkładalny, średniej wielkości krzew do 45-50 cm wys.
• intensywne owocowanie;
• wysoki poziom utrzymania jakości i możliwości transportu.

Charakterystyka i plon owoców

Owoce papryki nowogogoskiej charakteryzują się następującymi cechami:

• mieć płasko-okrągły kształt;
• lekko prążkowany;
• waga waha się w granicach 90-140 g, długość - do 12 cm, grubość ścianki około 10 mm;
• kolor dojrzałości biologicznej czerwony, techniczny - zielony lub ciemnozielony;
• miąższ jest mięsisty, soczysty;
• skóra jest gęsta;
• mają doskonały smak, aromat i optymalną słodycz.

Na jednym krzaku może dojrzeć do siedmiu owoców. A poziom plonów w warunkach szklarniowych sięga 4 kg na 1 mkw. m.

Uwaga! Nowe kulki dojrzewają w kilku etapach. W ciągu jednego sezonu wegetacyjnego możesz kilka razy zbierać owoce z każdej rośliny.

Przygotowanie do uprawy

Jako podłoże do sadzenia pieprzu eksperci zalecają stosowanie:

1. Gleba torfowa. Wykonany jest z dwóch części torfu (lub próchnicy) i jednej części gleby darniowej.
2. Mieszanka gleby złożona z trzech składników. W stosunku 1: 1: 1 miesza się wysokiej jakości ziemię ogrodową o neutralnym poziomie gęstości, zgniły krowie łajno i piasek, który służy do spulchniania gleby.

Odniesienie! Jeśli gleba w ogrodzie jest gliniasta i gęsta, zaleca się dodanie jej niewielkiej ilości do mieszanki gleby. Stworzy to warunki zbliżone do naturalnych dla powstania silnego systemu korzeniowego.

Przed sadzeniem gleba jest dodatkowo przygotowywana. Ważne etapy przetwarzania:

• spadek kwasowości - ten wskaźnik nie powinien przekraczać 6,5 pH. Przy silnym utlenianiu do gleby dodaje się mąkę dolomitową, kredę lub nawozy zawierające siarczan amonu;
• kuracja antybakteryjna - gwarancja, że ​​roślina nie zachoruje. Odbywa się to gorącą wodą, w piekarniku przez kwadrans lub słabym roztworem nadmanganianu potasu.

Nasiona wymagają również dezynfekcji i stymulacji rozwoju:

1. Dezynfekcja nasion. Powstaje poprzez obróbkę wodą o temperaturze nie niższej niż + 60 ° C przez 10 minut lub podgrzewanie pod lampą. Nasiona są przechowywane przez 20 minut w słabym roztworze nadmanganianu potasu lub „Previkura”, „Polycarbacin”, „Vitavax”.
2. Zanurz w symulatorze wzrostu na 24 godziny. Odpowiednia „Bioglobina”, „Radifarm”, „Rostkontsentrat”, „Oracle”, „Vympel” lub roztwór humatu sodu o temperaturze około + 25 ° C, zapewniający równomierny rozwój roślin, zwiększający funkcje ochronne i produktywność, działanie antybakteryjne.
3. Dwugodzinna kuracja roztworem „Azotofit”. Przygotowywany jest w ilości 5 ml na 0,5 l wody i zapewnia aktywację bakterii azotowych oraz poprawę materiału nasadzeniowego.
4. Kiełkowanie. Nasiona umieszcza się w cieple i przykrywa wilgotną gazą lub ręcznikiem, a następnie zawija w folię.

Odniesienie! Kiełkowanie jest konieczne, aby wybrać najsilniejsze i najbardziej produktywne z nasion pieprzu. To oni wykiełkują pierwsi.

Rosnące sadzonki (z kilofem i bez)

Wysiew nasion do gleby ma sens tylko w południowych regionach kraju. W umiarkowanych i północnych szerokościach geograficznych pieprz uprawiany jest tylko w sadzonkach.

Ważny! Wysiew nasion do sadzonek odbywa się 8-10 tygodni przed sadzeniem w stałym miejscu.

Sadzenie pieprzu

Do uprawy sadzonek użyj:

• drewniane pudełka;
• pojemniki na żywność;
• specjalne kasety;
• szklanki lub tabletki wykonane z torfu.

Algorytm działań:

1. Wybierz kiełkujące nasiona.
2. Wypełnij odpowiednie pojemniki ziemią doniczkową.
3. Zwilż glebę butelką z rozpylaczem.
4. Nasiona sadzimy na głębokość 1,5 cm, jeśli planowane jest dalsze zbieranie, rośliny sadzimy w odległości 2-3 cm od siebie.
5. Posyp lekko ziemią na wierzchu. Nie ubijaj.
6. Spryskać ponownie butelką z rozpylaczem.
7. Przykryj folią lub szkłem, aby stworzyć optymalny mikroklimat.
8. Umieść w ciepłym i dobrze oświetlonym miejscu o temperaturze powietrza + 21-26 ° C, najlepiej na parapecie od strony południowej.
9. Siedem dni po pojawieniu się pierwszych pędów pojemniki przenieś do pomieszczenia o temperaturze około + 18 ° C, aby zapobiec wyrywaniu się sadzonek.

Ponieważ pieprz ma delikatny system korzeniowy, niepożądane jest zbieranie sadzonek. Skierowane nasiona można sadzić w 1-2 kawałkach. bezpośrednio do tabletek torfowych lub oddzielnych pojemników o objętości do 200 ml, co powinno wystarczyć do początkowego rozwoju kultury. Gdy tylko sadzonki mają korzenie boczne, przenosi się je do półlitrowego pojemnika. Jest to konieczne dla rozwoju systemu korzeniowego i optymalnego odżywiania.

Odniesienie! Pierwsze pędy mogą pojawić się nad ziemią za 7-10 dni. Okres ten zależy od jakości gleby do sadzenia i warunków wzrostu.

Dalsza opieka

Pielęgnacja sadzonek polega na następujących działaniach:

1. Utrzymanie reżimu temperaturowego nie niższego niż + 16-18 ° С.
2. Kontrola długości godzin dziennych. Jeśli jest krótszy niż 12 godzin, zwiększa się za pomocą fitolampów.
3. Zbiór sadzonek w fazie dwóch lub trzech prawdziwych liści. Podczas sadzenia we wspólnym pojemniku rośliny są przerzedzane, najsłabsze są usuwane. Aby to zrobić, w ziemię wprowadza się ostry szpikulec, przycina się dolną część korzenia i ostrożnie podważa sadzonkę. Jeśli nasiona zostały posadzone w osobnych pojemnikach lub tabletkach torfowych, nurkowanie nie jest wykonywane.
4. Regularne podlewanie - przynajmniej raz na siedem dni. Gleba powinna być wilgotna, ale nie podmokła.
5. Zapłodnienie. Przeprowadza się 14 dni po wykiełkowaniu. Pożywka składa się z 1 g mocznika i 6 g superfosfatu na 2 litry płynu. Drugi raz roślina jest nawożona trzy dni przed sadzeniem.

Uwaga! Roślina uprawiana w tabletkach torfowych nie wymaga nawożenia.

Cechy rosnących odmian i możliwe trudności

Papryka nowogogoszarska rozwija się w pełni tylko wtedy, gdy są spełnione określone warunki.Krzewy sadzonek przenosi się na otwarty teren kilka tygodni po ostatnich wiosennych przymrozkach, gdy temperatura w nocy osiąga + 12-15 ° C.

Odpowiedni okres - połowa czerwca... Wskazane jest przeszczepienie do szklarni lub szklarni na początku lub w połowie maja.

Rośliny sadzi się w glebie gliniastej, która zapewnia lepszy dostęp tlenu, w odległości 20 cm od siebie, pozostawiając odstępy między rzędami w granicach 60 cm Przed posadzeniem krzewu każdy dołek wypełnia się litrem wody, następnie glebę mulczuje się, przykrywając ją słomą lub gałązkami świerkowymi.

Podczas uprawy odmiany Novogogoshary możliwe są następujące trudności:

• nadmierny przerost liści, co będzie zakłócać normalną wymianę powietrza i powodować uszkodzenia różnych chorób. W tym przypadku przeprowadza się formowanie korony krzewu, odcinając nadmiar liści;
• pod ciężarem owocu krzew ugina się do ziemi, a łodyga jest zdeformowana. Podwiązka do wsparcia pomoże rozwiązać problem;
• śmierć z powodu nadmiernego podlewania. Zbyt częste i intensywne podlewanie prowadzi do wypłukiwania składników pokarmowych z gleby i zwiększa ryzyko rozwoju mikroorganizmów chorobotwórczych powodujących zakażenie łodygi lub zgniliznę systemu korzeniowego. Nawadnianie przeprowadza się 2-3 razy w ciągu 7 dni i tylko wtedy, gdy wierzchnia warstwa gleby jest wystarczająco sucha. W takim przypadku gleba powinna być nasycona wilgocią na głębokości 15 cm na całej długości korzenia;
• osłabienie pieprzu z powodu braku niezbędnych pierwiastków śladowych. Najlepszy opatrunek pomoże. Odbywa się to za pomocą nawozów organicznych lub syntetycznych podczas sadzenia, w czasie kwitnienia lub tworzenia się jajników. Do typowego karmienia stosuje się roztwór 30 g potasu, 15 g azotanu amonu i 50 g superfosfatu, rozcieńczone w 10 litrach wody.

Odmiana Nowogogoszary posiada szereg cech, które wpływają na efektywność jej uprawy:

1. Małe korzenie... Silny podmuch wiatru z łatwością wyrwie krzak z gleby. Zapobiegnie temu regularne rozluźnienie wierzchniej warstwy i hilling, składniki odżywcze z łatwością dostaną się do korzenia i wzmocnią go.
2. Ekstremalne zapotrzebowanie na ciepło. Papryka rozwija się w temperaturze około + 25 ° C, a gdy spadnie nawet o 5 stopni, następuje opóźnienie w rozwoju i dojrzewaniu.
3. Światłolubność. Odmiana Nowogogoszary uwielbia obszary słoneczne, co często prowadzi do oparzeń. Aby tego uniknąć, zaleca się ustawienie łóżka w miejscu, w którym natężenie światła zmienia się w ciągu dnia.

Odniesienie! W przypadku sadzenia obok innych odmian pieprzu możliwe jest zapylenie. Rezultatem jest hybrydyzowany owoc o gorzkim smaku.

Typowe choroby i szkodniki

Odmiana jest średnio odporna na większość chorób. Jednak nadmierna wilgotność i wysoka temperatura powietrza prowadzą do osłabienia funkcji ochronnych i uszkodzenia przez owady.

Najczęściej pieprz cierpi na następujące szkodniki i dolegliwości:

• Mszyca... Wysysa soki z rośliny, pozostawiając lepki nalot na powierzchni liści - pożywkę dla rozwoju sadzy. Pasożyta usuwa się przez spryskanie wodą mydlaną lub preparatem „Phosbecid” w ilości 5 ml na 5 litrów wody.
• stonka ziemniaczana... Ten owad wpływa nie tylko na ziemniaki, może również przenieść się na paprykę, zwłaszcza jeśli rosną w pobliżu. Do leczenia używać leków „Aktara”, „Prestige”.
• Zaraza późna. Charakteryzuje się nagłym procesem więdnięcia, zrzucaniem liści i uszkodzeniem naczyń. W tym przypadku chore rośliny są eliminowane, a glebę traktuje się roztworem nadmanganianu potasu lub leku „Planriz”.
• Szuler. Najczęściej pojawia się w momencie wzejścia, determinowanego ciemnieniem szyjki korzeniowej i czarnym zwężeniem w dolnej części łodygi. Zaleca się natychmiastowe usuwanie porażonych roślin.
• Szara zgnilizna... Charakteryzuje się występowaniem wilgotnych brązowych plam z szarawym nalotem na łodydze w miejscu kontaktu z glebą.Na wczesnym etapie roślinę spryskuje się rozcieńczoną wodą nalewką z węgla aktywowanego, kredy lub czosnku (30 g startego czosnku na 5 litrów płynu). W zaawansowanym stadium chore rośliny są natychmiast eliminowane, a zdrowe przeszczepiane.

Każdy choroba zawsze łatwiej jest zapobiegać niż leczyć... Środki zapobiegawcze:

• pierwotna antybakteryjna obróbka nasion i gleby;
• zapewnienie cyrkulacji powietrza w pomieszczeniu z sadzonkami;
• zgodność z płodozmianem;
• terminowe podlewanie i zbieranie;
• usunięcie dotkniętych obszarów;
• wprowadzenie do gleby preparatów biologicznych, np. "Trichodermina";
• traktowanie upraw roztworem siarczanu miedzi (3%) i fungicydami.

Uwaga! Aby zapobiec przenoszeniu jakichkolwiek chorób na paprykę, nie sadzić ich w miejscach, gdzie rosły ziemniaki lub pomidory. Najlepszymi poprzednikami są kapusta, cebula, ogórki, marchew, buraki.

Zalety i wady odmiany

Nowogogoszary to uniwersalna odmiana o wielu zaletach, do których należą:

• owoce duże o mięsistym miąższu i przyjemnym smaku bez goryczy;
• wysoki poziom produktywności;
• odporność na odkształcenia podczas transportu;
• długi okres przydatności do spożycia, możliwość dojrzewania w pomieszczeniu.

Ale jest też wiele wad.

Po pierwsze, zgodność z temperaturą i oświetleniem oraz warunkami wzrostu... Roślina plonuje, gdy rośnie na pożywnej glebie i preferuje warunki szklarniowe, chociaż przy tej wysokości bardziej praktyczne jest sadzenie jej w otwartym terenie. Wraz ze spadkiem temperatury i poziomu światła rozwój spowalnia, a plon maleje.

Drugi minus to kruchość systemu korzeniowego i kruchość łodygi. Korzeń jest zbyt blisko powierzchni, roślina nie trzyma się mocno w ziemi, więc może wypaść i umrzeć. Łodyga jest podatna na odkształcenia pod ciężarem owocu i może pęknąć bez podwiązki.

Opinie

W sieci jest wiele recenzji na temat odmiany Novogogoshary, a większość z nich jest pozytywna.

Valentina, Omsk: „Słodką paprykę Novogosharę określiłbym jako doskonały odmiany... Ma kilka istotnych zalet. Wymienię je w kolejności ich ważności: to papryka „mięsista” - grubość ścianki dochodzi do jednego centymetra! Po prostu cudowna papryka! Czyli pieprz dojrzewa w ciągu 109-113 dni od momentu kiełkowania odmiana wczesna... Nadaje się do świeżego spożycia, prosto z ogrodu, można go nadziać, zakonserwować na zimę. ”

Ilya, Barnauł: „Sadzę sadzonki w marcu, na początku miesiąca. Silne sadzonki przeszczepiam do szklarni w maju-czerwcu. A potem zbieram plony w lipcu, sierpniu i wrześniu. Myślę, że jeśli masz szklarnię, warto uprawiać ten rodzaj papryki ”.

Tatiana, Krasnojarsk: „Papryka Novogogoshary jest super! Uprawiam go od trzech lat w szklarni i jestem bardzo zadowolony. W naszym surowym klimacie (lato jest krótkie) papryka jest owocna, gęsta, prawie dojrzewa na winorośli, soczysta, dobrze utrzymana. Ten pieprz zajął stałe miejsce w mojej kolekcji ”.

Wniosek

Zalety papryki nowogogoskiej, w szczególności doskonały smak i wszechstronność przetwarzania owoców, przewyższają wszystkie jej wady. Odmiana nadaje się do uprawy w różnych regionach kraju, ponieważ dobrze rozwija się zarówno na otwartym polu, jak iw szklarni. I z zastrzeżeniem podstawowych zasad sadzenia i pielęgnacji, da bogate zbiory.