Czym jest owies paszowy i cechy jego uprawy

Przez wieki ludzie znajdowali paszę owies wiele zastosowań, ale głównym obszarem jest pasza. Jakie są zalety zwykłego zboża, czy konieczne jest włączenie go do diety zwierząt, jak go uprawiać - powiemy w artykule.

Co to jest owies paszowy

Owies paszowy, w przeciwieństwie do owsa spożywczego, przeznaczony jest na paszę dla bydła i drobiu. Właściwości paszowe zbóż określa GOST - prawie niemożliwe jest odróżnienie ziarna paszowego od zwykłego wyglądu.

Historia wyglądu

Owies zaczął być przetwarzany w drugim tysiącleciu pne. Mongolia i północne prowincje Chin są uważane za ojczyznę, ale ślady po niej można znaleźć również w Szkocji, Danii i Anglii, gdzie był używany jako produkt spożywczy w epoce brązu.

Rzymianie i Grecy używali go wyłącznie jako paszy, ale starożytni Niemcy i Słowianie stanowczo utrwalili go w swojej diecie, robiąc ciasta, płatki i galaretkę.

Opis i charakterystyka

Owies jest uprawiany głównie dla bydła, drobiu i trzody chlewnej. Tylko 2% ziarna jest wykorzystywane do gotowania, mimo że pod względem właściwości odżywczych przewyższa wiele produktów, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Ogólnie kultura pozostaje niedoceniana.

Uprawiany jest głównie na półkuli północnej. Gospodarstwo rozróżnia opcje wiosenne i zimowe, a także straszne i gołe ziarna.

Jaka jest jego zaleta

Owies zawiera takie niezbędne aminokwasy jak arginina, lizyna, treonina, tyrozyna, leucyna i inne. Kultura jest niezastąpiona jako pasza dla koni, jest podstawą ich diety, którą zwierzęta mogą spożywać w nieograniczonych ilościach. Cena za to jest znacznie niższa niż w przypadku innych rodzajów zbóż paszowych - średnio 7-9 rubli / kg.

Odniesienie. Owies to potężne źródło energii. Musi znaleźć się w diecie zwierząt zatrudnionych w gospodarstwie domowym lub regularnie biorących udział w zawodach.

Czym różni się od zwykłego

Główną różnicą jest jakość... Normy dotyczące zbóż spożywczych i paszowych znacznie się różnią. Na paszę dopuszcza się zaciemnione ziarno, wysoką wilgotność, wyższy stopień zanieczyszczenia i zanieczyszczenia obcym ziarnem. Zakażenie kleszczami jest dozwolone, ale nie wyższe niż pierwszego stopnia. Jednak te same wymagania dotyczące zapachu i koloru dotyczą paszy.

Użytek ekonomiczny

Oprócz wykorzystania jako pasza, siano i sianokiszonka, owies jest używany w medycynie do produkcji leków i nalewek stosowanych przy zapaleniu wątroby, cukrzycy, gruźlicy, osłabieniu i różnych chorobach układu nerwowego.

Podczas gotowania z owsa wytwarza się zastępczą kawę, mleko owsiane, mąkę do wyrobów piekarniczych, zboża i galaretki. Kwas, piwo, zacier, a czasem wódka są wytwarzane z owsa.

Skład chemiczny, pierwiastki śladowe i kalorie

Cechy składu zależą od środowiska, w którym rośnie owies, ale ogólne wskaźniki składników pozostają niezmienione (masa składników podano na 100 g owsa):

• białka - 10,1 g, mniej niż 15%;
• tłuszcze - 4,7 g, nie więcej niż 11%;
• węglowodany - 57,8 g, w tym skrobia - 36,1 g, do 45%;
• mangan, żelazo i cynk w mniej więcej równych proporcjach (od 3 do 6 g);
• wapń, miedź, sód itp.

Owies zawiera witaminy z grupy B, kwas foliowy i witaminę E. Wartość ziarna podaje również obszerna lista aminokwasów, w ilościach których owies nie ma sobie równych:

• arginina - 850 mg;
• histydyna - 270 mg;
• izoleucyna - 560 mg;
• leucyna - 1020 mg;
• lizyna - 550 mg;
• metionina - 230 mg;
• fenyloalanina - 700 mg;
• treonina - 490 mg;
• tryptofan - 190 mg;
• tyrozyna - 450 mg;
• walina - 790 mg.

Zawartość kalorii w owsie paszowym wynosi około 316 kcal na 100 g.

Kto może być karmiony paszą owsianą

Ziarno owsa można bezpiecznie podawać koniom, świniom, drobnemu i bydłu, drobiu. Organizmy wszystkich roślinożerców doskonale przyswajają i trawią ten pokarm. Może być główną częścią diety lub można ją włączyć częściowo.

Uwaga! Nie przesadzaj z owsem dla świń: jeśli zwierzęta są hodowane na rzeź, nadaje to ich mięsu nieco goryczy.

Rosnące funkcje

Codzienne monitorowanie nie jest wymagane, jeśli nasiona są przygotowywane, a rośliny są podlewane na czas. Będziesz musiał także uważać na chwasty.

Wybór miejsca lądowania

Owies jest bezpretensjonalny i przyswaja minerały nawet z najbardziej ubogich gleb, słabo tolerowane są tylko gleby solonetzyczne. Najbardziej udaną opcją byłaby kwaśna ziemia o pH nie większym niż 5-6.

Dla pomyślnego rozwoju roślin ważne jest również utrzymanie wilgotności gleby.... Dlatego w regionach o suchym klimacie lepiej jest zapewnić regularny system nawadniania.

Przygotowanie gleby

Jeśli przed sadzeniem na miejscu uprawiano owies, buraki lub kukurydzę, to zaoranie gruntu jesienią, jeśli inne rodzaje roślin rolniczych, wystarczy zwykła orka na głębokość 25 cm.

Jeśli zakwaszenie gleby jest zbyt duże, konieczne będzie nawożenie gleby fosforytem w proporcji 40-60 kg / ha. Gleba torfowa jest nawożona dodatkami manganu, boru i miedzi w ilości 20-25 kg / ha. Można stosować żużle pirytowe w ilości 300-400 kg / ha.

Przygotowanie nasion

Wybierz do wysiewu gęstych, zdrowych nasion, bez widocznych uszkodzeń lub ciemnienia. Bezpośrednio przed sadzeniem namoczyć ziarna przez 15 minut w 1% roztworze nadmanganianu potasu w celu dezynfekcji.

Schemat lądowania i technologia

Najkorzystniejszy okres do siewu w gruncie to koniec kwietnia lub początek maja.

Ważny! Nie warto opóźniać sadzenia nawet o kilka dni - może to zmniejszyć plon o jedną czwartą możliwej masy.

Owies wysiewa się w wąskich rzędach, tak aby na hektar pola było 4-5,5 miliona nasion. Średnia zalecana głębokość zakopania nasion wynosi 4 cm, ale na glebach lekkich wzrasta do 6 cm, a na obszarach suchych nawet do 7 cm.

Leczenie chorób i szkodników

Najczęstszym problemem związanym z owsem jest głownia much i głuszenie much. Inne szkodniki i choroby są niezwykle rzadkie. Najpopularniejsze metody walki:

1. Orka zimowa... Zapobiega rozmnażaniu się wielu szkodników, w tym much łodygowych. Przeprowadzany jest pod koniec sierpnia lub w pierwszej połowie września na głębokość 20-22 cm, a wiosną 2-3 cm wyżej.
2. Uprawa. Dobra profilaktyka przeciwko szkodnikom łodygowym.
3. Od szwedzkiej muchy dobrze pomagają leki takie jak „Bazudin”, „VE”, „Zolon”, „CE” i inne podobne środki owadobójcze.
4. Nawozy. Na terenach poddanych zabiegowi proces mineralizacji pozostałości organicznych jest przyspieszony, a w glebie jest mniej patogenów zgnilizny korzeni z powodu wczesnego zgrubienia tkanek łodygi. Szczególnie dobrze radzą sobie z tym nawozy fosforowe, np. Superfosfat granulowany w proporcji 10-20 kg / ha.
5. Obróbka cieplna nasion. Służy do zapobiegania pojawianiu się kurzu.

Funkcje pielęgnacyjne

Wiele nawozów nie jest wymaganych - owies dobrze rośnie bez nich. Wystarczy tylko kontrolować bilans azotowy w glebie - roślina tego nie lubi i z powodu nadmiaru może przynieść najgorsze zbiory. Jeśli mimo wszystko azot jest potrzebny, nawozić w proporcji 70-90 kg / ha.

Konieczne jest zapewnienie stabilnej wilgotności gleby na poziomie co najmniej 60% - owies stale potrzebuje wilgoci i nie toleruje suszy. Jeśli to możliwe, gleba jest poluzowana, bronowana.

Zbierany 120 dni po posadzeniu.

Przeczytaj także:

Chroń się przed cholesterolem dzięki owsowi.

Hercules, płatki owsiane i owies to to samo, czy jest różnica?

Dlaczego owies jest przydatny w cukrzycy i jak go prawidłowo stosować.

Wskazówki i porady dotyczące uprawy i stosowania owsa paszowego

Jeśli interesują Cię bogate zbiory, skorzystaj z profesjonalnych porad:

1. Owies wysiewać na krzyż (odległość między rzędami 15 cm) lub wąsko (odległość 6-8 m).
2. Po wysianiu walcowanie odbywa się za pomocą walców pierścieniowych.
3. Kiedy pojawia się skorupa glebowa, przeprowadza się bronowanie - na krótko przed kiełkowaniem i podczas krzewienia lepiej robić to w poprzek rzędów.
4. Najbardziej udanymi poprzednikami owsa są kukurydza, rośliny strączkowe i rośliny ozime. Niepożądane - buraki, ponieważ wysychają glebę, a po niej wymagają rozluźnienia i obfitej wilgoci.

Wniosek

Dbanie o owies jest łatwe, wystarczy utrzymać wilgotność gleby i chronić rośliny przed chorobami. Uprawę owsa paszowego można traktować z mniejszą skrupulatnością niż w przypadku owsa stołowego, ale nie wolno nam zapominać, że zwierzęta również potrzebują wysokiej jakości pożywienia.

Pasza owsiana jest źródłem białka, niezbędnych aminokwasów i energii dla bydła i drobiu.