Jakie są rodzaje selera i czym się różnią

Przez długi czas seler był uprawiany w Rosji do celów dekoracyjnych. Dopiero w XVII wieku ludzie dowiedzieli się o odżywczych i dobroczynnych właściwościach tej kultury i zaczęli uprawiać żywność do spożycia. Jedzą z tego warzywa zarówno wierzchołki, jak i korzenie.

W artykule powiemy więcej o odmianach selera, osobliwościach jego uprawy i przydatnych właściwościach.

Odmiany selera

Seler dzieli się na trzy grupy w zależności od tego, która część rośliny jest spożywana.

Arkusz

Liściaste lub szczypiorkowe seler ma bujne, aromatyczne warzywa, które je się przez całe lato. Gdy tylko liście zostaną ścięte, na ich miejscu wyrastają nowe. Seler liściowy ma słaby system korzeniowy - jego korzeń nie nadaje się do jedzenia.

Petiolate

Ten rodzaj selera ma soczyste, białe lub zielone ogonki. Zabarwienie zależy od ilości światła padającego na warzywo podczas wzrostu. Gatunki ogonków liściowych mają duży, dobrze rozwinięty mięsisty korzeń i słabą rozetę liści.

Wartość tej odmiany selera tkwi w zgrubiałych częściach korzeni ogonków, które dojrzewają pod koniec lata.

Korzeń

Jest uprawiana zarówno ze względu na liście, jak i okrągły, mięsisty, smaczny korzeń. Kolor korzeni - brązowy lub szaro-biały. Może być guzowaty lub spłaszczony, o średnicy 10-20 cm. Korzeń ma specyficzny aromat i miąższ o słodko-gorzkim smaku. Liście selera korzeniowego są puszyste i miękkie.

Jaka jest różnica

Odmiany selera różnią się częściami jadalnymi.

W selerze liściastym jedzą soczyste warzywa. Wygląda jak pietruszka, ale jest dużo bardziej miękki i ma inny smak. W selerze petioled zjada się część korzeniową ogonka: jest gęsta, soczysta i smaczna.

Seler korzeniowy jest uprawiany ze względu na pyszne korzenie i bujną zieleń. Ponieważ cała moc selera korzeniowego przenosi się na wierzchołki i korzenie, ogonek jest cienki i nie nadaje się do jedzenia.

Najlepsze odmiany selera

Rozważ cechy popularnych odmian wszystkich rodzajów selera.

Arkusz

Seler liściasty rośnie wcześniej niż ogonek liściowy i seler korzeniowy - za to jest szczególnie ceniony przez ogrodników.

Zachar

Odmiana średnio późna, zależna od warunków wzrostu, zielenie dorastają do 35 cm, ogonki liściowe średniej długości. Liście są wyprostowane, na jednej roślinie formuje się do 120 z nich, rozeta osiąga średnicę 26 cm.Zielenia tej odmiany mają delikatny smak, dzięki czemu są spożywane na świeżo.

Wesołość

Liście są spożywane po 70 dniach, mają przyjemny aromat i smak. Roślina tworzy mocną rozetę o gęstych, wyprostowanych liściach, są gładkie i błyszczące. Zieloni są odcinani od tej odmiany dwa razy w sezonie. Odmiana Vigor jest odporna na brak wilgoci i skrajnych temperatur. Zieloni są świeże i konserwowane.

Samuraj

82 dni mijają od kiełkowania do zbioru. Na wydrążonych szypułkach tworzą się średniej wielkości zielone liście z falistymi krawędziami. Samuraj jest bezpretensjonalny, dlatego uprawia się go na wszystkich rodzajach gleby. Liście mają przyjemny aromat i łagodny, delikatny smak. Są używane świeże i suszone.

Żagiel

Odmiana o stosunkowo krótkim okresie dojrzewania: zielenieje po 90 dniach od wykiełkowania. Rozeta tej odmiany jest w połowie podniesiona. Żagiel jest ceniony za bezpretensjonalną pielęgnację. Pachnące liście są używane do sałatek, sosów, zup.

Pereshkovy

Seler ogonkowy dzieli się na odmiany zielone, które wymagają wybielania i samo-wybielania. Łodygi selera drugiego rodzaju są w miarę wzrostu wybielone, pokryte ziemią aż po same liście. Tracąc jasnozielony kolor, pozbywają się goryczy i nadmiernie pikantnego smaku. Odmiany samowybielające nie wymagają tej procedury.

Wadami gatunków ogonków liściowych jest niska mrozoodporność i krótki okres przechowywania. Jednak ogonki liściowe zawierają wiele przydatnych substancji, są używane jako główny składnik potraw dietetycznych. podczas utraty wagi.

Męska męskość

Potrzebuje wybielenia. Gotowy do zbioru 150 dni po wykiełkowaniu. Kultura ma jasnozielone, lekko zakrzywione, grube ogonki z lekkim żebrowaniem. Długość części zielonej wynosi od 45 do 55 cm, waga odpływu sięga 600 g, z zastrzeżeniem wszelkich norm agrotechnicznych.

Atlant

Potrzebuje wybielenia. Ta odmiana jest zbierana przez 170 dni. Łodygi rośliny mają 45 cm długości, waga rozety to około 400 g. Przy spełnieniu warunków z 1 m² zbiera się 3 kg plonu.

Pascal

Potrzebuje wybielenia. Zbiory zbierane są po 100 dniach. Hodowla tworzy ciemnozielone, lekko zakrzywione ogonki, osiągające długość 25-30 cm.Waga rozety około 450 g. Ogonki mają przyjemny aromat, soczysty w smaku. Odmiana ma zwiększoną odporność na zimno.

Złoto

Samo-wybielanie. Okres dojrzewania - do 160 dni. Ogonki jasnozielone średniej długości, lekko żebrowane, lekko zakrzywione. Z zastrzeżeniem zasad uprawy z 1 m² zbiera się do 5 kg plonu.

Tango

Samo-wybielanie. Cykl życia rośliny sięga 180 dni. Kultura tworzy niebieskawo-zielone zakrzywione ogonki liściowe, które nie zawierają grubego włókna. Waga rozety sięga 800-900 g. Tango posiada zwiększoną odporność na rdzę i kwitnienie.

Malachit

Samo-wybielanie. Zbiór trwa 90 dni. Roślina tworzy jasnozielone, grube, mięsiste, lekko zakrzywione, lekko żebrowane ogonki do 35 cm długości.W warunkach uprawy waga rozety sięga 1,2 kg.

Korzeń

Niska popularność selera korzeniowego wynika z faktu, że liczba sprzedawanych odmian jest ograniczona i trudno go uprawiać. Seler korzeniowy wymaga pielęgnacji.

Rozmiar rosyjski

Dojrzewa we wrześniu, tworzy ciężkie warzywo korzeniowe o wadze do 3 kg o soczystym miąższu, przyjemnym zapachu i lekkim orzechowym posmaku. Kapryśny w pielęgnacji: uwielbia dobrze oświetlone miejsca, woli rosnąć na lekkiej, żyznej glebie.

Egor

Odmiana w połowie sezonu: 175 dni mija od kiełkowania do dojrzałości. Liście są zebrane w częściowo podniesionej rozecie. Masa rośliny okopowej do 450 g. Roślina okopowa jest zaokrąglona o gładkiej powierzchni, mocna, szaro-żółta. Miąższ jest biały i aromatyczny. Jegor ma zwiększoną zawartość cukrów, soli mineralnych i olejków eterycznych.

Diament

Cykl życia rośliny wynosi 150 dni. Kultura tworzy gładkie, zaokrąglone rośliny okopowe o masie 200 g. Cechą charakterystyczną tej odmiany jest to, że miazga zachowuje swój biały kolor nawet po dłuższym przechowywaniu i obróbce termicznej. Diament rzadko trafia w strzałę.

jabłko

Liście rośliny mają przyjemny aromat. Od momentu zasadzenia nasion do zbioru trwa do 160 dni. Zaokrąglone rośliny okopowe o masie do 140 g mają śnieżnobiały miąższ i gładką powierzchnię. Z 1 m² zbiera się do 5 kg plonu.

jabłko uważana za najsłodszą z odmian korzeni. Jest odporny na choroby i szkodniki.

Jakie odmiany wybrać dla różnych regionów uprawy

W naszym kraju istnieje kilka stref klimatycznych, dlatego przy wyborze odmiany do sadzenia bierze się pod uwagę czas jej dojrzewania: wczesny, w połowie sezonu, późny.

W regionach centralnych i południowych zwyczajowo uprawia się odmiany wczesne i późne.Wczesne będą sprzedawane na rynku, późne będą miały czas dojrzewania i będą dobrze przechowywane.

W regionach północnych tradycyjnie sadzi się tylko odmiany wczesne i średnie. Ze względu na nadejście chłodów późne nie dojrzewają. Odmiany zbyt wczesne też nie są sadzone - wpadają pod przymrozki. Ale jeśli sadzisz je w szklarni i obserwujesz warunki uprawy, zbiory są takie same jak w centralnej Rosji.

Na Ural i Syberię odpowiednie są odmiany: od korzenia - Rozmiar rosyjski i Egor, z liści i ogonków - wszystkie powyższe.

Dla centralnej Rosji, północno-wschodnich i centralnych regionów: od korzenia - Diamant i Yablochny, od liścia i petiolate - wszystkie odmiany wymienione powyżej.

Cechy uprawy w zależności od gatunku

Seler pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, gdzie przez większość roku jest ciepły. W Rosji warunki pogodowe radykalnie różnią się od śródziemnomorskich. Dlatego przed uprawą wybranej odmiany badają zasady jej uprawy w warunkach klimatycznych regionu zamieszkania.

Jak prawidłowo uprawiać seler liściasty

Seler liściasty uprawiane przez sadzonki lub siew bezpośredni w ogrodzie. Gotowe sadzonki można kupić, ale istnieje ryzyko, że pietruszka zostanie ukryta pod pozorem selera lub że sadzonki zostaną zarażone chorobami.

Nasiona sadzi się pod koniec marca. Na 2-3 dni przed siewem moczy się je w wodzie, aby puchły. Nasiona wysiewa się w pudełkach, odległość między rzędami wynosi 6-7 cm, jeśli nie ma pudełek, wystarczą tabletki torfowe. Umieść pojemnik z nasionami w pomieszczeniu o stałej temperaturze powietrza + 20 ... + 25 ° C w słonecznym miejscu. Podlewane po 2 dniach.

Pędy pojawiają się 15-20 dni, po czym temperatura w pomieszczeniu spada do + 14 ... + 15 ° С. Gdy pojawią się 2-3 prawdziwe liście, sadzonki przesadza się do oddzielnych doniczek: 1 kiełek - 1 doniczka. Sadzonki przenosi się na ziemię na początku maja.

Odniesienie. Metoda sadzenia jest bardziej wydajna, ale ze względu na mały rozmiar nasion praca z nimi jest niewygodna. Ich zdolność kiełkowania jest niska.

W maju nasiona wysiewa się bezpośrednio. Sadzi się gęsto i płytko: po 1-2 cm Nasiona selera są małe i trudno kiełkować: kiełki pojawiają się 20-25 dni.

Pielęgnacja selera liściowego w terenie otwartym podlewa się 2-3 razy w tygodniu około 5 litrów na 1 m². Gleba w ogrodzie powinna być stale wilgotna. Skutecznym sposobem osiągnięcia tych warunków jest ściółkowanie i podlewanie po wyschnięciu ściółki. Następnego dnia po podlaniu nie ściółkowane łóżka są poluzowane, aby zapewnić system korzeniowy tlen.

Przy gęstych pędach roślina jest przerzedzona: usuwa się słabe i bolesne pędy. Są karmione złożonymi nawozami potasowo-azotowymi 2 tygodnie po posadzeniu na rabatach. Pamiętaj, aby chwastować, gdy pojawiają się chwasty, aby roślina nie zachorowała.

Uwaga! Aby aromatyczna zieleń selera pozostawała na stole przez całe lato, sadzi się kilka odmian o różnych okresach dojrzewania.

Sadzenie i pielęgnacja odmian petiolate

Technika uprawy selera petiolate jest złożona - jest wrażliwa na niskie temperatury i skrajne temperatury. W niektórych odmianach ogonki liściowe w procesie wzrostu będą musiały zostać wybielone - to również wymaga czasu.

Nasiona do sadzonek sadzone w marcu w plastikowych lub drewnianych pojemnikach. Zasypiaj w nich zwykła gleba z przewagą składnika torfowego i lekko nawilżają. Nasiona układa się na powierzchni, dociska deską do sadzenia i posypuje 3 mm. Ponownie lekko dociśnij i spryskaj ciepłą wodą z butelki z rozpylaczem.

Przykryj folią lub szkłem, aby uzyskać efekt cieplarniany. Umieszczono je w pomieszczeniu o temperaturze + 20 ... + 22 ° С. Schronisko jest codziennie usuwane w celu wentylacji. Rozpylaj, gdy gleba wysycha.

Nasiona selera ogonkowego pojawiają się po 20 dniach. Następnie temperaturę obniża się do + 15 ... + 17 ° C, folię (szkło) usuwa się i umieszcza w świetle. Woda w razie potrzeby. Są karmione roztworem nitrofoski 2 razy co 10 dni.

Ważny! Najlepszym miejscem dla selera jest otwarty, słoneczny, ciepły teren bez wiatru i przeciągu.

W ogrodzie wysiewa się odmiany samowybielające. Nie wybielająca - w okopie, więc łatwiej będzie wybielić ogonek, aby wyeliminować gorycz i nadać jej chrupkość i przyjemny smak. Ogonek liściowy jest wybielony, posypując go ziemią, gdy rośnie. Jeśli nie można go posypać, przykrywa się go tekturą / grubym papierem / tapetą. I tak - do zbiorów.

Gleba powinna być luźna: w tym celu obornik jest wprowadzany do niej jesienią, a kompost lub próchnica na wiosnę. W przeciwnym razie pielęgnacja jest taka sama jak w przypadku selera liściowego: pielenie, poluzowanie, podlewanie. Aby łodyga nie gniła i była smaczna, nie dopuszczaj do stagnacji wody w ogrodzie.

Technologia rolnicza selera korzeniowego

Ten gatunek dopiero zyskuje na popularności. Trudniej go uprawiać niż odmiany ogonków liściowych.

Odmiany korzeni długi okres wegetacji - do 200 dni, dlatego w regionach o zmiennym klimacie wczesne odmiany są wybierane i uprawiane przez sadzonki. W regionach południowych seler korzeniowy sadzi się na otwartym terenie.

Uprawy na sadzonki wysiewać pod koniec lutego - początek marca na lekkiej glebie odżywczej w dowolnym pojemniku. Nasiona kiełkują, mocząc je w wodzie przez 2-3 dni. Skiełkowane nasiona sadzi się w płytkich dołach, 1-2 szt. i posyp. Pudełka pokryte są folią. Po pojawieniu się sadzonek usuwa się go, a sadzonki lekko posypuje się ziemią. Jeśli sadzonki są gęste, słabe sadzonki są usuwane.

Po pojawieniu się 3-4 liści sadzonki zanurzają się w oddzielnych kubkach. Robią to ostrożnie: jeśli korzeń zostanie uszkodzony, doprowadzi to do deformacji rośliny okopowej lub śmierci rośliny.

Sadzonki wysiewa się w otwartym terenie w dobrze ogrzanej glebie na przełomie maja i czerwca. Odległość między sadzonkami - 20 cm, między rzędami - 30 cm.

Uwaga! Jeśli roślina wpadnie pod wiosenny chłód, wyrzuca szypułki: w tym przypadku roślina okopowa nie powstaje.

Ziemię pod seler przygotowuje się jesienią: dodaje się próchnicę.

Kiedy roślina dobrze się zakorzeni, pojawiają się na niej nowe liście. Bezpośrednio po tym gleba wokół rośliny jest zgrabiana, a nadmiar korzeni bocznych odcinany jest nożem. Jeśli tak się nie stanie, korzenie są zdeformowane i nie będą miały zaokrąglonego wyglądu. Aby zapobiec spłaszczeniu się rośliny okopowej, dolne liście są usuwane z rośliny, gdy się pojawiają.

Podlewanie, spulchnianie i pielenie odbywa się w taki sam sposób, jak w przypadku selera liściowego. Hilling nie jest zalecany dla lepszego tworzenia korzeni.

2 tygodnie po zakorzenieniu się sadzonek w rabacie ogrodowym karmione są dziewanny lub odchodami kurzymi. Pod koniec lipca - superfosfat, a gdy głowa zaczyna wiązać - roztworem kwasu borowego.

Jak używane są różne rodzaje selera

Seler zawiera olejek eteryczny, witaminy A, E, C, K, B, kwas szczawiowy, sole mineralne potasu, wapnia, fosforu, sodu. Tak cenny skład spowalnia procesy starzenia, działa uspokajająco, aktywuje wydzielanie soku żołądkowego, usuwa toksyny z jelit.

W gotowaniu

Dieta i zdrowa żywność są niemożliwe bez selera. Zjedzony wszystkie części rośliny:

• korzeń jest gotowany i pieczony;
• łodygi są smażone, duszone lub spożywane na surowo;
• liście są suszone, dodawane na świeżo do sałatek, używane do dekoracji potraw;
• nasiona są zawarte w przyprawach.

Roślina ma ostry, słodko-gorzki smak, jasny aromat. Dodawany jest do dań mięsnych, warzywnych, grzybowych i rybnych.

Delikatne soczyste łodygi i liście oraz drobno posiekane korzenie używane są jako dodatek do zup i sałatek. Suszony seler w proszku dodawany jest do sosów, bulionów, dań z jaj, gęsi, kaczki i kurczaka.

Co najważniejsze, seler dobrze komponuje się z warzywami: kapustą, fasolą, bakłażanem, marchewką, ziemniakami i pomidorami. Seler nadaje im ostry smak i bogaty aromat.

W medycynie ludowej

Przy codziennym stosowaniu seler ma działanie oczyszczające, tonizujące i odmładzające organizm.

Warzywo wspomaga pracę nerek, pęcherza i okrężnicy.Zieloni i korzenie są zawarte w kompozycji żywności terapeutycznej i dietetycznej na zapalenie żołądka, wrzody żołądka i przewlekłe zapalenie okrężnicy. Seler zwiększa wydalanie moczu, dzięki czemu toksyny są szybciej usuwane z organizmu. Wskazany jest również przy zmęczeniu i nadmiernym pobudzeniu.

W przypadku stosowania infuzji:

• z liści selera - w celu usunięcia toksyn i toksyn;
• od korzeni - z zaparciami, wymiotami, zapaleniem błony śluzowej żołądka, wrzodami żołądka i dwunastnicy.

Kiedy piją rosół:

• od korzeni - ze zmęczeniem psychicznym, w kompleksowym leczeniu chorób narządów płciowych;
• z zieleni - z zapaleniem nerek i zapaleniem gruczołu krokowego;
• z suszonych ziół lub nasion - do leczenia i zapobiegania kamicy moczowej;
• z nasion - na bolesne okresy.

Aby przygotować napar lub bulion, weź 1 część rośliny i 10 części wody o temperaturze pokojowej, wymieszaj i podgrzej we wrzącej łaźni wodnej: napar - 15 minut, bulion - 30 minut. Wlew pozostawia się w temperaturze pokojowej na 45 minut, bulion na 10 minut. Przygotowany lek jest filtrowany, pozostałość jest wykręcana.

Sok z łodyg selera naciowego jest stosowany w leczeniu alergicznego zapalenia skóry i pokrzywki na dotknięte obszary skóry.

Odniesienie. Seler uważany jest za niezbędny składnik diety mężczyzny. To naturalny afrodyzjak wzmacniający potencję.

Odchudzanie

Regularne spożywanie selera przyczynia się do utraty wagi, ponieważ warzywo to normalizuje metabolizm i zawiera tylko 18 kcal na 100 g produktu. Seler jest warzywem o ujemnej kaloryczności, ponieważ jego trawienie wymaga więcej kalorii niż dostanie się do organizmu. Dodatkowo działa moczopędnie i eliminuje nadmiar płynów z organizmu. Sercem diety selera jest zupa. Uzupełnij dietę w warzywa i owoce (oprócz winogron i bananów), ryż, chude mięso i kefir.

Składniki na zupę selerową: 400 g łodyg, 6 cebul, 3 świeże pomidory, 500 g białej kapusty, 2 zielone papryki, sól i czarny pieprz. Warzywa umyć, obrać, drobno posiekać, zalać 3 litrami wody, solą i pieprzem, gotować 10 minut, zmniejszyć ogień i gotować do miękkości.

Zasady diety selera:

• całkowite odrzucenie słodyczy, skrobi, słonych, wędzonych i marynowanych;
• herbata i kawa - bez cukru;
• zupa selerowa - bez ograniczeń.

W rezultacie diety tracą od 2 do 4 kg.

Uwaga! Dieta nie jest odpowiednia dla osób cierpiących na zakrzepowe zapalenie żył, żylaki, wrzody, zapalenie trzustki, nadciśnienie, padaczkę, kamicę nerkową, kobiety karmiące piersią.

Wniosek

Aby uzyskać bogate zbiory selera na swojej stronie, mądrze wybierz rodzaj i różnorodność upraw, biorąc pod uwagę warunki klimatyczne i rosnące cele. Seler jest rośliną kapryśną, wymaga starannej pielęgnacji w okresie sadzenia i podczas wzrostu w ogrodzie.