Przygotowanie gleby do sadzenia ziemniaków: jaka kwasowość ziemi jest potrzebna

Ziemniaki w Rosji są szczerze kochane i nazywane drugim chlebem. Ale pomimo jej wszechobecności, wielu ma trudności z jej uprawą. Bezpretensjonalne ziemniaki są wybredne pod względem jakości gleby. Pokażemy Ci, jakiego rodzaju gleby potrzebują ziemniaki i jak naprawić istniejące niedoskonałości gleby.

Cechy gleby pod ziemniaki

Sukces uprawy ziemniaków w dużej mierze zależy od gleby. Jeśli żyzność gleby jest łatwa do zwiększenia poprzez zastosowanie nawozy, parametry takie jak gęstość i kwasowość mogą przysporzyć trudności początkującym hodowcom warzyw.

Jaką glebę lubią ziemniaki

W przypadku ziemniaków najbardziej odpowiednia jest gleba gliniasta - dość żyzna o ziarnisto-grudkowatej strukturze, ale dobra przepuszczalność wody i powietrza.

Podobny pod względem właściwości do gliniastej gliny piaszczystej. Dzięki swojej lekkości i plastyczności gleba taka przypomina piaskowiec, ale jest bardziej żyzna, ponieważ jest w stanie zatrzymać substancje mineralne i organiczne.

Dobre zbiory można uzyskać na glebach torfowych i czarnoziemach. Czarnoziem jest najbardziej żyzną glebą o dużej zawartości próchnicy (do 15%), potasu, a także związków organicznych i mineralnych, które umożliwiają pozyskiwanie fosforu, azotu, siarki. Struktura jest ziarnista i grudkowata.

Gleby torfowe nie są bogate w próchnicę, szybko wchłaniają wodę, ale też szybko ją oddają. Nie nagrzewają się dobrze i często mają wysoką kwasowość. Jednak torfowiska są łatwe w uprawie ze względu na ich zdolność do zatrzymywania nawozów mineralnych.

Mniej nadaje się do uprawy ziemniaków:

1. Gleby piaszczyste - lekkie i sypkie, ale wyjątkowo ubogie w próchnicę, dlatego należy je dodatkowo wzbogacać w składniki odżywcze. Ponadto piasek nie zatrzymuje dobrze wilgoci, aw letnich upałach bulwy mogą się „spalić”.
2. Główną wadą gleb o dużej zawartości gliny - duża gęstość, co oznacza zakłóconą wymianę powietrza i wody. Wiosną tlenek glinu nagrzewa się później niż inne rodzaje; często stagnuje na nich woda z roztopionej wody. Gleby gliniaste są najczęściej kwaśne.

Jaka powinna być kwasowość gleby dla ziemniaków

Ziemniaki wolą średni grunt - niezbyt kwaśną lub nadmiernie zasadową glebę. Idealny zakres pH to 5,1 do 6,0. Taka gleba jest zwykle nazywana lekko kwaśną.

Ze zbyt kwaśnej gleby warzywo ma trudności z przyswajaniem azotu, potasu, magnezu, fosforu i wapnia. Z reguły taka gleba jest bardzo ciężka, więc roślina ma trudności z dostępem do wody, a korzenie nie mają wystarczająco dużo miejsca, aby dobrze się rozgałęziać. W warunkach wysokiej kwasowości patogeny aktywnie namnażają się.

Gleby alkaliczne charakteryzują się obecnością minerałów w postaci słabo rozpuszczalnej, więc ziemniaki mogą cierpieć na niedobory magnezu, żelaza, boru i cynku. Odczyn zasadowy gleby jest typowy dla jałowych regionów stepowych i leśno-stepowych.

Przetwarzanie gleby przed sadzeniem

Wiosenna uprawa ziemi pod ziemniaki w otwartym polu rozpoczyna się, gdy wierzchnia warstwa wysycha i nagrzewa się.

Przed lądowanie warzywa:

1. Gleba jest wykopywana lub rozluźniana, dzięki czemu ziemia jest nasycona tlenem, a korzenie mogą się szybciej rozwijać.
2. Usuń chwasty, aby nie zacieniały bruzd i konkurowały z ziemniakami o składniki odżywcze i wodę.
3. W celu poprawy jakości gleby stosuje się nawozy.

Jak określić rodzaj i kwasowość gleby

Jego gęstość, wilgotność, przepuszczalność wody i powietrza zależą od rodzaju gleby w domku letniskowym.... Aby określić skład mechaniczny, grudkę ziemi zwilża się i zawija między dłońmi w kiełbasę. Piaszczysta i piaszczysto-gliniasta gleba natychmiast się kruszy - żadna postać z niej nie wyjdzie. Glina i glina są plastyczne. Aby odróżnić je od siebie, powstałą kiełbasę składa się w pierścień: jeśli się okaże, mamy przed sobą ciężki tlenek glinu, ale jeśli pierścień pęka, glina.

Wskaźnik kwasowości wpływa na skład mineralny gleby: składniki pokarmowe w warunkach skrajnie wysokiego lub niskiego pH są albo nieobecne, albo występują w postaci trudnej do strawienia przez rośliny.

Najbardziej niezawodnym sposobem sprawdzenia reakcji kwasowo-zasadowej gleby jest skontaktowanie się ze specjalistycznym laboratorium lub użycie cyfrowego zestawu do analizy. Istnieją jednak również inne metody.

Przeczytaj także:

Opis i porady agronomów dotyczące odmian ziemniaka: „Petersburg”, „Barin”, „Leader”.

Technologia sadzenia ziemniaków ciągnikiem jednoosiowym.

Sposoby ludowe

Hodowcy warzyw od ludzi polecają:

1. Przeprowadź reakcję octu... Wlej ocet do pojemnika z odrobiną ziemi. Jeśli usłyszysz syk i pojawią się bąbelki na powierzchni, gleba ma odczyn zasadowy.
2. Powtórz ten sam eksperyment z sodą oczyszczoną. Gwałtowna reakcja w tym przypadku jest oznaką kwaśnej gleby.
3. W butelce wymieszaj 2 łyżki. l. ziemia, 5 łyżek. l. woda i 1 łyżeczka. pokruszona kreda. Dobrze wstrząśnij i przyłóż gumowy czubek palca do szyi. Jeśli po pół godzinie mieszanina gleby zacznie wydzielać gazy, a koniuszek palca puchnie, zwiększa się kwasowość gleby.
4. Przygotuj napar z liści czeremchy, czarnej porzeczki lub wiśni (4-5 liści na 1 łyżkę. Wrząca woda). Ochłodź płyn, a następnie dodaj kawałek ziemi z miejsca. Kwaśna gleba zmieni kolor na czerwony, lekko kwaśny - niebieski, neutralny - zielony.
5. Przyjrzyj się bliżej chwastom. Ivan da Marya, pokrzywa, jaskier, szczawik, mech rośnie na glebach silnie kwaśnych; na neutralnym - powój, ostropest i koniczyna biała; w środowisku zasadowym - gorczyca i mak. Na glebach lekko kwaśnych, które uwielbiają ziemniaki, dobrze rośnie mniszek lekarski, podbiał, koniczyna, rumianek, trawa pszeniczna, bławatek.

Należy pamiętać, że te metody nie są dokładne i mogą dawać zniekształcone wyniki.

Papierek lakmusowy

Zestaw papierków lakmusowych to niedrogi i bardziej niezawodny sposób na określenie pH:

1. Pobierz próbki gleby z różnymi otchłań a najlepiej z różnych łóżek.
2. Zawiń każdy kawałek w trzy warstwy gazy i umieść w sterylnym pojemniku z wodą destylowaną.
3. Wstrząśnij płynem i umieść w nim papier lakmusowy.
4. Odczynnik zmienia kolor w zależności od reakcji środowiska: czerwony - silnie kwaśny, różowy - umiarkowanie kwaśny, żółty - lekko kwaśny, zielonkawo-niebieski - zbliżony do obojętnego, niebieski - obojętny.

Zaleca się pobranie co najmniej 10 próbek. Jeśli dają różne wyniki, przyjmuje się, że średnia wartość jest prawdziwa.

Cechy odtleniania gleby

Do odtleniania stosuje się substancje o odczynie zasadowym:

• wapno gaszone;
• mąka dolomitowa;
• Popiół drzewny;
• kreda mielona;
• pokruszona skorupa jajka;
• płyta gipsowo-kartonowa - osady zbiorników jeziorno-bagiennych;
• nawozy azotowe;
• gotowe preparaty złożone („Uglemuk”, „Lime gumi”).

Częstotliwość i szybkość alkalizacji zależą od początkowych wartości pH, gęstości gleby i zawartości próchnicy w glebie. Na ciężkich glebach gliniastych efekt odtleniania będzie trwał dłużej, dlatego preparaty aplikuje się w większych ilościach, ale w odstępach 5-7 lat.

Odniesienie. W wyrównaniu kwasowości pomagają również rośliny zielonego obornika: wyka, facelia, żyto, łubin, owies, rośliny strączkowe.Konieczne jest jednak wcześniejsze obsianie terenu - podczas jesiennego przygotowania gleby.

Jak zakwaszać glebę

Jeśli reakcja gleby jest bliższa zasadowemu, wprowadza się do niej nawozy organiczne: kompost z dodatkiem zgniłych igieł i trocin, torf wysoki, świeży obornik.

Materia organiczna delikatnie zakwasza glebę, dodatkowo czyni glebę luźniejszą i bardziej oddychającą. Jeśli potrzebujesz szybkiego wyniku, użyj związków mineralnych: siarczanu żelazawego, azotanu amonu.

Odniesienie. Siarka koloidalna znacznie obniża pH, działa jednak wolno, dlatego sprowadzana jest głównie na jesienne kopanie (100 g na 1 m2). Są również dostarczane z siarczanem amonu i siarczanem potasu.

Sposoby poprawy jakości gleby

Znając cechy gleby, możesz znacznie poprawić jej jakość:

• rozjaśnić lub dokręcić;
• wzbogacić w humus;
• wyrównać zaburzenia równowagi mineralnej.

Nawozy

Nawozy są klasyfikowane jako organiczne i mineralne. Te pierwsze cenione są za naturalność, łatwość wchłaniania i bogaty skład chemiczny. Mieszanki mineralne są dobre, gdy wymagana jest jedna lub więcej substancji w określonej dawce.

Do sadzenia ziemniaków stosuje się przede wszystkim kompozycje zawierające azot, ponieważ przyspieszają one wzrost zielonej masy roślin:

• świeży lub częściowo zgniły obornik krowie;
• kompost;
• mocznik (karbamid);
• azotan amonowy;
• złożone nawozy mineralne („Ammophos” i „Diammophos”).

Jednak najważniejszym pierwiastkiem dla ziemniaków jest potas, najlepiej w postaci siarczanu. Z kolei potas jest dobrze wchłaniany w połączeniu z nawozami fosforowymi: fosforytem, ​​superfosfatem prostym i podwójnym, a także w postaci mieszanek kombinowanych - „Nitrofoski” i „Nitroammofoski”.

Odniesienie. Nawozy te aplikuje się, równomiernie rozprowadzając po obszarze terenu do kopania lub bezpośrednio do dołka podczas sadzenia.

Siderata

Siderata są używane:

• odstraszać szkodniki;
• do rekultywacji gleby;
• do wzbogacania gleby w użyteczne mikroelementy.

Wiosną siew zielonego nawozu rozpoczyna się zaraz po stopieniu się śniegu. W tym celu wybiera się rośliny odporne na zimno, ponieważ muszą pojawić się w warunkach niskiej temperatury, a do czasu sadzenia ziemniaków muszą mieć już dorosłe pędy. Musztarda, rzepak, żyto, owies, facelia spełniają określone wymagania. Jeśli planujesz uprawiać syderaty w tym samym czasie co ziemniaki w nawach bocznych, wybór pada na rośliny strączkowe, nagietek i nasturcję.

Aby odstraszyć owady i zapobiec chorobom, stosuje się gorczycę i rzepak - przeciwko wireworm i phytophthora, lnu - przeciwko stonki ziemniaczanej.

Odniesienie. Idealnym wiosennym zielonym nawozem przed sadzeniem ziemniaków jest facelia. Jest mrozoodporny, dobrze rozluźnia glebę, zwiększa jej przepuszczalność powietrza, zmniejsza zakwaszenie gleby, pomaga w walce z nicieniami korzeniowymi, odstrasza szarańczę, hamuje rozprzestrzenianie się zgnilizny korzeni i zarazy, wypiera chwasty.

Dezynfekcja

Aby chronić ziemniaki przed chorobotwórczymi grzybami, bakteriami i wirusami, bulwy i gleba są traktowane:

• słaby roztwór nadmanganianu potasu;
• siarczan miedzi;
• kwas borowy;
• płyn bordeaux;
• popiół.

Dla bardziej niezawodnej ochrony stosuje się fungicydy produkcji przemysłowej: „Fitosporin”, „Quadris”, „Maxim”, „Immunocytofit”, „Prestige” i inne. Podczas ich stosowania należy ściśle przestrzegać wskazówek na opakowaniu i nie przekraczać zalecanej dawki.

Popiół

Popiół to doskonały naturalny nawóz. Posiada imponujący skład chemiczny, w którym szczególne miejsce zajmują wapń i potas.

Głównym celem popiołu przed sadzeniem ziemniaków jest zwiększenie odporności rośliny na różne choroby i zdezynfekuj glebę. Dobre wyniki uzyskuje się stosując nawóz bezpośrednio do dołka.

Uwaga! Jesion nie miesza się dobrze ze świeżą dziewanny, dlatego lepiej nie używać ich w tym samym czasie. Ale jest skuteczny w połączeniu z torfem i kompostem.

Rozwolnienie

Ziemniaki bardzo lubią luźną, wypełnioną tlenem glebę. W takich warunkach nic nie przeszkadza w rozwoju jego systemu korzeniowego i tworzeniu się dużych bulw.

Ziemniaki przed sadzeniem należy gruntownie spulchnić - na głębokość od 15 do 30 cm Zaleca się dwuetapowe spulchnianie tlenku glinu i gliny, aby uniknąć stojącej wody. Miejsce wykopuje się na głębokość bagnetu łopaty, a następnie grudki ziemi rozbija się grabiami.

Odniesienie. Czasami zwykłe poluzowanie i kopanie nie wystarczy. Następnie ciężką glebę rozjaśnia się przez dodanie piasku, pokruszonych, przesianych cegieł i resztek roślinnych spalonych razem z ziemią.

Jak wybrać odpowiednie miejsce na stronie do uprawy ziemniaków

Wybierając miejsce do organizacji bruzd na ziemniaki, weź pod uwagę:

1. Oświetlenie miejsca. Ziemniaki uwielbiają światło. W półcieniu i cieniu wierzchołki rozwijają się powoli, a bulwy są małe i w małych ilościach.
2. Wilgotność. Warzywa nie można sadzić w glebie ze stojącą wodą - nasiona zgniją, zanim zaczną rosnąć.
3. Wiatroodporna. Preferowane są obszary obsadzone drzewami lub krzewami po stronie północnej. To ochroni glebę przed erozją, a sadzenie przed hipotermią.

Wniosek

Jaka jest najlepsza gleba pod ziemniaki? Ważne jest, aby gleba była lekka, lekko kwaśna i dostatecznie pożywna. Umiejętne stosowanie nawozów i technik rolniczych, pomnożone przez cierpliwość i czas, da dobre plony nawet w początkowo niesprzyjających warunkach.